کشاورزی آپارتمانی و شهری

معرفی ریحان بنفش

ریحان بنفش یا اوپال تیره (Ocimum basilicum ‘Dark Opal’) رقم ریحان خوشبو است. این گیاه چند ساله بوته ای و عمودی بیشتر به صورت یک ساله رشد می کند و دارای برگهای بنفش عمیق خوراکی است.

اگرچه ممکن است رشد این رقم کمی کندتر از گیاهان دیگر ریحان باشد ، اما برگهای تیره ، طعم شدید تند شیرین و گلهای صورتی مایل به بنفش بسیار زیبا ، که از اواسط تا اواخر تابستان ظاهر می شوند ، ارزش تلاش را دارد.

شاخ و برگ بوی بسیار قوی تری نسبت به ارقام رایج ریحان سبز دارد و این به جذابیت باغی آنها نیز می افزاید. جوانه ها و همچنین برگ ها خوراکی هستند. اما ، حتی اگر قصد برداشت این ریحان را ندارید ، نگاه کردن به آن زیبا به نظر می رسد وقتی در ظروف در فضای باز یا در یک مکان با نور مناسب در فضای داخلی رشد می دهید.

چگونه ریحان بنفش رشد دهیم

مانند سایر ارقام ریحان ، ریحان بنفش نور ، گرما ، موقعیت پناه و خاک زهکشی شده ، مرطوب و حاصلخیز را دوست دارد.

ریحان بنفش

نور ریحان بنفش

ریحان بنفش از موقعیت کامل آفتاب قدردانی خواهد کرد. در حالت ایده آل ، آنها حداقل شش ساعت آفتاب کامل می خواهند تا رشد کنند.

خاک

این نوع ریحان خیلی درگیر نوع خاک نیست ، فقط به خاکی نیاز دارد که خوب زهکشی شود و خیلی خشک نباشد.

مالچ زدن می تواند به خاکهای خشک کمک کند تا رطوبت را به خصوص در مناطق گرم حفظ کنند و اگر ریحان شما در محیط با خاک فقیر کاشته شود ، افزودن برخی از مواد آلی نیز مورد توجه قرار می گیرد.

آبیاری ریحان بنفش

در ماه های گرمتر تابستان ، از مرطوب نگه داشتن خاک اطمینان حاصل کنید. بهتر است این کار را صبح انجام دهید تا از شرایط بیش از حد مرطوب در طول شب جلوگیری شود.

دما و رطوبت

رمز موفقیت این است که گیاه را در یک مکان پناه گرفته قرار دهید. بدون این ، بعید است که رشد کند.

اگرچه این گونه می تواند با شرایط گرم ، مرطوب یا خشک کنار بیاید ، اما مناطق سردتر و معتدل را ترجیح می دهد. گرمای زیاد به این معنی است که برگها بیشتر از رنگ بنفش سبز هستند و می تواند بر شدت طعم آنها تأثیر بگذارد.

این گونه همچنین بسیار حساس به سرما است و اگر دما به طور قابل توجهی در شب کاهش یابد ، در خانه بهتر نگهداری می شود.

ریحان اوپال تیره یا ریحان بنفش

کود

کود دادن به ریحان بنفش به طور منظم می تواند به اطمینان از رشد سالم کمک کند. با این حال ، شما باید تعادل را انتخاب کنید. تغذیه بیش از حد می تواند بر شدت طعم تأثیر بگذارد و به همان اندازه معطر نخواهد بود.اطمینان حاصل کنید که کود خیلی قوی نباشد و زیاد استفاده نگردد.

هرس ریحان بنفش

اگر می خواهید رشد و عطر و طعم شاخ و برگ ریحان را به حداکثر برسانید ، باید گلها را سر برداری کنید.اگر گلها را به حال خود بگذارید باعث می شود که برگها طعم تلخی به خود بگیرند و به صورت نافرم رشد کنند.

حتی اگر قصد برداشت برگها را ندارید ، پس از شکوفه دادن گلها را هرس کنید.

برداشت

بهتر است زمانی برداشت کنید که حداقل چندین مجموعه برگ وجود داشته باشد که بتوان آنها را برای رشد رها کرد. این امر باعث رشد مجدد سالمتر و عملکرد بهتر محصول می شود.

همیشه برگها را از بالا به پایین برداشت کنید.حتی اگر محصولی برای برداشت ندارید.به سر برداری گیاه ادامه دهید زیرا این امر به جای رشد تنبل و ضعیف ، ترغیب کننده رشد خواهد بود.

رشد ریحان بنفش در ظروف

ریحان بنفش در ظروفی که در یک مکان گرم و آفتابی در خانه نگهداری می شود رشد خوبی خواهد داشت. اطمینان حاصل کنید که از هر ظرفی که استفاده می کنید امکان زهکشی مناسب را داشته باشد.این گیاهان دوست ندارند خیلی مرطوب باشند.

اگر چندین گیاه در یک ظرف دارید ، اطمینان حاصل کنید آنها با یکدیگر کاملاً فاصله دارد. گیاهانی که نزدیک به هم رشد می کنند احتمال ایجاد قارچ در آنها افزایش می یابد.

گل ریحان بنفش

رشد ریحان بنفش از بذر

ریحان بنفش برای جوانه زنی موفقیت آمیز بذرها به شرایط گرم نیاز دارد. باید کشت آنها را در داخل منزل شروع کنید یا منتظر بمانید تا دمای هوای خارج به 18 تا 21 درجه سانتیگراد برسد.

جوانه زنی معمولاً دو تا سه هفته طول خواهد کشید. خاک باید در این دوره به طور مداوم مرطوب نگه داشته شود و با بلوغ نهال ، آنها را به یک موقعیت آفتابی تر منتقل کرد.

معرفی کلم چینی ناپا

پرورش کلم دو ماه طول می کشد ، اما برخی از انواع ارزش صبر را دارند. کلم ناپا ، یکی از دو زیرگونه Brassica rapa که گاهی اوقات به آن کلم چینی نیز گفته می شود ، یک گونه با رنگ سبز، بزرگ ، پوکه ای با عطر و طعم شیرین و ملایم تر از کلم سنتی است. رشد آن دشوارتر از کلم سنتی با سر گرد است و در آشپزخانه بسیار متنوع است.

برگهای درشت و کشیده کلم ناپا چین خورده و بسیار محکم در سر رشد قائم پیچیده شده است. ساقه ها تقریباً سفید و برگ های آن سبز کم رنگ است. گلهای کلم ناپا گلبرگهای زرد چهار ضربدری شناخته شده ای را نشان می دهد که در سایر اعضای خانواده چلیپا یافت می شود. با این حال ، بهتر است به پیچ و تاب کلم اجازه رشد ندهید (رشد ساقه گل به سمت بالا ) زیرا این نشان دهنده پایان رشد برگ است و این زمانی است که برگها تلخ می شوند.

کلم ناپا بعضی اوقات در اوایل بهار برای برداشت اواسط تابستان کاشته می شود ، بذرها اغلب چند هفته قبل از آخرین سرما در داخل خانه کاشته می شوند. در بیشتر مناطق ، کاشت کلم ناپا در اواسط تابستان برای برداشت پاییزه معمول است. هر زمان که کشت شود ، پس از جوانه زدن نهال ، سرها 70 تا 90 روز آماده برداشت می شوند.

نحوه کاشت کلم ناپا

اگر گیاه را در بهار انتخاب می کنید ، بذر را بکارید یا بذر را در داخل خانه حدود چهار تا شش هفته قبل از آخرین تاریخ سرما شروع کنید. کاشت بهاره در فضای باز تا پایان آخرین سرمازدگی متوقف کنید و یا با برخی از انواع پوشش های ردیف آماده شوید.

بذر را به عمق 3 تا 3.5 سانتیمتر با فاصله 15 سانتیمتر بکارید.اگر به دنبال رشد گیاهانی با اندازه کامل هستید ، فاصله 30 تا 45 سانتیمتری فضای رشد کافی برای سرها فراهم کنید.

کلم ناپا

نور کلم ناپا

می تواند در سایه کامل یا آفتاب رشد کند. باید حداقل چهار تا پنج ساعت آفتاب در روز داشته باشد.

خاک

از آنجا که این کلم یک فصل رشد نسبتاً طولانی دارد ، شما می توانید با خاک غنی و اصلاح شده شروع کنید. با حفر چند سانتیمتر ماده آلی مانند کود کمپوست یا کود پوسیده خوب شروع کنید. pH خاک یک نگرانی بزرگ نیست اما هدف آن چیزی در محدوده 6.5 تا 7.0 است.

آب

باید به طور منظم آبیاری شود تا رشد را تشویق کند و احتمال زود دانه شدن گیاه را کاهش دهد. در هفته حدود 2.5 سانتیمتر آب تأمین کنید ، یا از طریق باران یا از طریق آبیاری مستقیم. آبیاری منظم به ویژه در زمان رشد مهم است. خشکسالی باعث پیچ و تاب گیاه می شود.

دما و رطوبت کلم ناپا

می تواند آب و هوای گرم و خنک را تحمل کند. در آب و هوای معتدل ، در تمام طول سال رشد خواهد کرد. بیشتر انواع در طی 10 تا 13 هفته بالغ می شوند. کاشت اوایل بهار می تواند تحت تأثیر سرما یا دمای هوای سرد شب قرار گیرد ، که می تواند نشانه آن باشد که زمان شروع بذر زدن و پیچیدن گیاهان فرا رسیده است. اگر از این مانع عبور کنید ، دمای گرم شدن نیز به گیاهان می گوید که رشد را متوقف کرده و روی بذر رفتن تمرکز کنند. اگرچه پرورش کلم ناپا در بهار و اوایل تابستان غیرممکن است و کاشت در اواسط تابستان به بلوغ گیاهان با خنک شدن روزهای پاییز امکان می دهد.

کلم چینی ناپا

کود

در حالی که کاملاً به کوددهی احتیاج ندارد ، اما از پوشیده شدن با کمپوست سود می برد. متناوباً ، هنگامی که سر شروع به شکل گیری کرد ، از امولسیون ماهی یا یک ترکیب محلول 20-20-20 استفاده کنید.

انواع کلم ناپا

‘Blues F1’: این یک نوع اوایل فصل با برگهای سبز مایل به آبی است. مقاوم در برابر بیماری و پیچ تاب است و انتخاب خوبی برای بهار است. در 57 روز بالغ می شود.

‘چینی اکسپرس’: این یک نوع برگ براق ، در اواخر فصل است ، همچنین مقاومت آن در برابر پیچ و تاب خوب است. در 90 روز بالغ می شود.

‘Monument’: این تنوع در اواسط فصل دارای سرهای بلند و باریک است. در برابر پیچ و تاپ مقاومت می کند و در 80 روز بلوغ می یابد.

کلم ناپا در مقابل بوک چوی

کلم ناپا بسیار شبیه بوک چوی است که صرفاً یک زیرگونه متفاوت (گروه Chenensis) از همان گونه است. در حقیقت ، هر دو اغلب کلم چینی نامیده می شوند ، و هر دو به عنوان زیرگونه شلغم در نظر گرفته می شوند. بوک چوی با برگهای تیره و بافت متفاوت شباهت بیشتری به گیاه خاردار سوئیس دارد. گفته می شود که کلم ناپا طعم ملایم تری نسبت به بوک چوی دارد که از نظر عطر و طعم شبیه کلم معمولی است.

کلم ناپا

برداشت کلم ناپا 

 هنگامی که سرها احساس سفتی می کنند آماده برداشت است. با فشار دادن سر ، بلوغ را آزمایش کنید. یک سر بالغ که آماده برداشتن است ، با کمی فشار دادن متراکم خواهد شد.

کلم ناپا یک سبزیجات بسیار متنوع در آشپزخانه است. این می تواند در دستورالعمل هایی که خواستار کلم معمولی یا بوک چوی هستند استفاده شود. برگهای منفرد غالباً به عنوان بسته بندی ، بخارپز یا بلانچینگ (آنزیم زدایی) استفاده می شوند. این ماده برای یک سالاد کوهی ملایم و الهام گرفته از آسیا بسیار مناسب است و همچنین یک ترشی Kimchi کره ای متوسط ​​را ایجاد می کند. کباب کردن آن شیرینی طبیعی خود را نشان می دهد.

آفات و بیماری های شایع کلم ناپا 

کلم ناپا مزیت رشد سریع بسیاری از سبزیجات آسیایی دیگر را ندارد. این امر آن را به عنوان یک هدف برای ترکیب معمول آفات و بیماریهای براسیکا ، از جمله: زردی های کلم ، پوسیدگی سیاه و بلغم سیاه ، مورد هدف قرار می دهد. کلم ناپا را در محلی که قبلاً براسیکا(کلم) در آن رشد کرده است نکارید ، زیرا این عوامل بیماری زای رایج ممکن است در خاک باقی بمانند.

علاوه بر این کرم های کلم ، حلقه های کلم ، و سوسک های کک ، مراقب الاغها و کلان های ریشه کلم باشید. مگس سفید و شته کمتر مشکلی ایجاد می کنند.

معرفی روتاباگا

روتاباگا Rutabaga (Brassica napobrassica) ، سبزی ریشه ای است که گمان می رود منشأ آن تلاقی کلم و شلغم باشد.و منشاء آن سوئد می باشد ، ممکن است به اندازه پسر عموی خود شلغم محبوب نباشد ، اما هنوز هم پرورش آنها آسان و پر از عطر و طعم است.

روتاباگا دارای پیازهای بیضی طلایی کم رنگ زیبا با تاج بنفش و طعم فلفل مانند کلم است. آنها از شلغم شیرین تر هستند و سبزیجات آن نیز خوشمزه است.

پیازها می توانند حداقل به اندازه یک توپ سفت رشد کنند ، اما هنگام برداشت کوچکتر  با قطر حدود 12 سانتیمتر ، بهترین طعم خود را حفظ می کنند. آنها در هوای خنک به خوبی رشد می کنند و می توان آنها را به خوبی در زمستان برداشت کرد ، و آنها را به یک انتخاب محبوب در مناطق شمالی تبدیل می کند.

برگهای آنها شبیه شلغم است اما ضخیم تر و تقریباً مانند کلم پیچ است. آنها گل کوچک و زرد Brassica تولید می کنند که دارای چهار گلبرگ متقاطع است. به همین دلیل است که آنها در انتخاب سبزیجات چلیپا قرار می گیرند.

مراقبت از گیاه روتاباگا

ممکن است کامل شدن روتاباگا تا چهار ماه طول بکشد. آنها دوست دارند در طول فرآیند بلوغ خنک نگه داشته شوند ، بنابراین برای دستیابی به این مهم ، باید در اواخر سال در مناطق گرمتر کاشته شوند.

روتاباگا

نور روتاباگا

روتاباگا از موقعیت کامل آفتاب قدردانی خواهد کرد ، اما می تواند در سایه جزئی هم رشد کند.

خاک

روتاباگا ترجیح می دهد PH خاک کمی اسیدی در محدوده 6.0 تا 6.5 باشد. مانند تمام سبزیجات ریشه ای ، حاصلخیزی مناسب خاک به آنها کمک می کند تا در طول فصل طولانی رشد کرده و از تخلیه خوب خاک اطمینان حاصل کنند ، بنابراین پیازها نمی پوسند.

افزودن مواد آلی به خاک حاصلخیز کمتر توصیه می شود.

آب

حداقل 2.5 سانتمتر آب در هفته برای رشد خوب ریشه حیاتی است. روتاباگا که در شرایط خشک رشد می کند مستعد ترک خوردگی است و شیرینی آن کم است .

کشت روتاباگا

دما و رطوب روتاباگا

کمی سرما روتاباگا را شیرین می کند. می توانید آنها را در پاییز (یا اواخر زمستان در مناطق گرمتر) بکارید یا می توانید آنها را با یک لایه ضخیم از مالچ کاه در زمین بگذارید و در صورت لزوم برداشت کنید.

کود

اگر با خاکی غنی از مواد آلی شروع کنید ، به کود اضافی نیاز نخواهید داشت. یک پانسمان کناری کمپوست ، در اواسط فصل ، به آنها نیرو می دهد که برای سقوط باید از آن استفاده کنند.

توجه داشته باشید که نیتروژن زیاد منجر به تغییر شکل غده ها می شود ، بنابراین اگر از کود استفاده می کنید قبل از مخلوط کردن آن با خاک تعادل را دو بار بررسی کنید.

انواع روتاباگا

Altasweet: این نوع تنوع عطر و طعم ملایمی دارد که به اندازه بعضی ها فلفل نیست.

تاپ بنفش آمریکایی : یک نوع محبوب با پیازهای بزرگ که تاج بنفش عمیق تری دارند.

Laurentian: این رقم دارای پیازهای شیرین و شکلی یکنواخت است. این شباهت ها با قسمت بالای بنفش آمریکایی مشترک است اما تمایل دارد که ریشه کوچکتری داشته باشد.

Pike : شبیه “laurentian” ، شناخته شده است که پایک کمی سخت تر است. کمی بیشتر طول می کشد تا بالغ شود.

چگونه می توان روتاباگا را از طریق بذر رشد داد

روتاباگا پس از خطر یخ زدگی ، در اواخر بهار تقریباً 1.5 سانتیمتر دانه مستقیم می زند ، به طوری که در پاییز بالغ می شود. در آب و هوای گرم ، آنها معمولاً در پاییز بذر می شوند و در زمستان رشد می کنند. اگر در هوای گرم بالغ شوند شیرین نخواهند شد.

گیاهان باید در حدود 7 تا 10 سانتیمتر قد نازک شوند ، بنابراین پیازها فضای پر شدن دارند. اگر آنها شلوغ باشند ، می تواند منجر به بیش از حد بزرگ بودن قسمت های بالایی و ریشه های سفت و سخت آن شود.

سبزی ها را می توان هر زمان که خواست به طول 10 سانتیمتر برساند. غده های بزرگتر سخت می شوند. اگر به قسمت بالای پیاز صدمه ای نزنید ، سبزی ها دوباره رشد می کنند.

روتاباگا

آفات و بیماری های شایع روتاباگا

آفات روتاباگا کمتر از اکثر گیاهان براسیکا آزار می دهند ، اما هنوز هم باید مناطق کاشت خود را بچرخانید. اصلی ترین بیماری که محصولات را خراب می کند قارچ کلوچه ای است که از طریق خاک منتقل می شود. اگر گیاهان شما به گل کلم تبدیل شوند ، توصیه می شود شش تا ده سال صبر کنید تا هر نوع براسیکا را در آن منطقه پرورش دهید.

چندین حشره مانند سوسک کک وجود دارد که برگ ها را می جوید و آسیب می رساند. اگر قصد استفاده از سبزی های برگ را دارید ، یک پوشش سطر از آنها محافظت می کند.

چاله های ریشه مشکل بیشتری ایجاد می کنند زیرا به غده ها آسیب می رسانند. روکش های ردیف با جلوگیری از تخم گذاری پروانه ها روی برگ ها به این موارد نیز کمک می کند.

مشخصات گیاه لوبیا سبز

گیاهان لوبیای سبز یا گونه های قطبی هستند که درختان تاک مانند بلند را پرورش می دهند یا انواع بوته هایی با رشد کم. بیشتر گونه ها سبز هستند اما لوبیاهای بنفش ، قرمز ، زرد و رگه دار نیز وجود دارد. لوبیای سبز چندین سانتیمتر طول دارد و به صورت گرد یا پهن است. برای خوردن تازه ، قبل از اینکه بذر داخل آن کاملا رشد کند بایستی آن را چید.آنها جوان و نرم انتخاب می شوند.

گیاهان لوبیا سبزیجات یک ساله هستند که به سرعت رشد می کنند و بهتر است در بهار ، به محض اینکه تمام خطر سرما از بین می رود ، کاشته شوند. گلها حدود دو ماه پس از کاشت ظاهر می شوند. زمان برداشت ، بسته به نوع لوبیا و مرحله مورد نظر یا حالت لوبیا بسیار متفاوت است.

نحوه کاشت لوبیای سبز

لوبیای سبز به طور کلی در باغ کاشته می شود ، زیرا از پیوند زدن بیزار است. ریشه آنها کم عمق است و به راحتی آسیب می بیند. اگر می خواهید لوبیا را در داخل رشد دهید ، آنها را در گلدان های قابل تجزیه بکارید و کل ظرف را به باغچه انتقال دهید.بعد از گذشت خطر یخ زدگی بذرها را بکارید. بذرهای خیلی زود کاشته شده ممکن است در خاک سرد و مرطوب پوسیده شوند و گیاهان برای رشد به آب و هوای گرم احتیاج دارند.

بذرها را به عمق 2.5 سانتیمتر بکارید و مطمئن شوید که بلافاصله پس از کاشت فاصله رعایت شده است و پس از آن بطور منظم خاک را آبیاری کنید تا جوانه بزنند. اجازه ندهید خاک خشک شود.

لوبیای بوته ای را می توان در ردیف هایی به فاصله 76 سانتیمتر تا 91 سانتیمتر و بذرهایی که 2.5 تا 5 سانتیمتر از یکدیگر فاصله دارند کاشت. بعد از جوانه زدن گیاهان ، نهال ها را به فاصله 7 تا 10 سانتیمتر نازک کنید.

لوبیا سبز

نور لوبیا سبز

برای بهترین عملکرد به آفتاب کامل نیاز دارد. لوبیا تمایل دارد که در گرمای شدید تابستان گلدهی خود را متوقف کند ، اما آن را به خوبی آبیاری کنید و با سرد شدن دما تولید گل آن از سر گرفته می شود. آفتاب کامل همچنین باعث می شود گیاهان خشک بمانند و کمتر تحت تأثیر بیماری قرار بگیرند.

خاک

حبوبات خاک نسبتاً غنی با PH کمی اسیدی را دوست دارند. می توانید خاک را با مواد آلی اصلاح کنید. قبل از کاشت علف های هرز را بردارید تا از رقابت برای آب و مواد مغذی جلوگیری کنید. با رشد لوبیا ، اطراف گیاهان را با دقت بررسی کنید و هر گونه علف هرز را از بین ببرید، زیرا ریشه های کم عمق آنها به راحتی آسیب می بیند.

آب

لوبیا سبز به 2.5 سانتیمتر آب در هفته نیاز دارد. برای آبیاری اضافی از سیستم آبیاری قطره ای استفاده کنید تا از پاشیدن خاک بر روی برگ جلوگیری شود ، که این امر می تواند منجر به بیماری های ناشی از خاک شود. برای تعیین نیاز گیاهان به آب ، انگشت اشاره خود را حدود 2.5 سانتیمتر درون خاک نزدیک پایه گیاه بچسبانید. اگر خاک خشک باشد ، زمان آبیاری است. گیاهانی که کم آبیاری می شوند گل دهی خود را متوقف می کنند. لوبیا ریشه کم عمقی دارد و مالچ باعث خنک شدن آن و حفظ رطوبت در خاک می شود.

کشت لوبیا سبز

دما و رطوبت

لوبیای سبز وقتی دمای خاک بین 21 تا 26 درجه سانتیگراد باشد بهترین جوانه را می زند. اگر دمای خاک زیر 15 درجه باشد ، بذر با سرعت کمتری جوانه می زند و مستعد پوسیدگی است. گیاهان زمانی بهترین رشد را دارند که دمای هوا بین 18 تا 23 درجه باشد. لوبیای سبز در صورت آبیاری مناسب در همه شرایط رطوبت رشد می کند.

کود

لوبیاها چون حبوبات هستند ، نیتروژن را در خاک ثابت می کنند ، بنابراین از کود با مقدار زیاد نیتروژن خودداری کنید. در عوض ، از کود 10-20-10 برای تغذیه گیاهان در تمام طول فصل رشد ، طبق دستورالعمل های محصول استفاده کنید.

آیا گیاهان لوبیای سبز سمی هستند؟

بسیاری از انواع حبوبات به صورت خام مصرف نشده اند و برخی از آنها از نظر فنی سمی هستند که به صورت نپخته یا نیمه پخته مصرف شوند. لوبیای قرمز شاید رایج ترین لوبیای سمی باشد. خوردن فقط چند لوبیای خام یا نپخته باعث اسهال و استفراغ می شود.

پرورش لوبیا سبز

انواع لوبیای سبز

‘Kentucky Wonder’: یک نوع قطب قدیمی از لوبیای رشته ای که بسیار محبوب است و طعم بسیار خوبی دارد

‘Bountiful’: لوبیای بوته ای موروثی و رشته ای اولیه

‘لوبیای موم طلایی’: لوبیای بوته ای زرد رنگ و با تولید نرم و ساده

‘Royal Burgundy’: غلافهای بنفش که هنگام پخت سبز می شوند. لوبیای بوته ای اولیه مقاوم در برابر سوسک لوبیا

‘Lazy Housewife’: لوبیای شاخه ای از گیاهان موروثی آلمانی ، به این دلیل نامگذاری شده است که نیازی به رشته ندارد

‘Triomphe de Farcy’: لوبیای بوته ای گل مایل به زرد فرنگی فرانسه که به راحتی در دسترس است

‘Romano’: لوبیای سبز کلاسیک ، سبک ایتالیایی با طعم گوشتی. بوش یا قطب

برداشت

برداشت لوبیای سبز یک کار مداوم است و هرچه بیشتر چیدن کنید ، گیاهان لوبیا بیشتری می دهند. شما می توانید هر زمان که بخواهید برداشت را شروع کنید. باغداران معمولاً لوبیاهای جوان و لطیف را می چینند .به اندازه یک مداد کوچک. لوبیاهای بیش از حد رسیده می توانند سخت و رشته ای باشند.

به طور کلی ، لوبیای بوته ای 50 تا 55 روز پس از کاشت آماده چیدن است. لوبیای سبز بسته به نوع آن 55 تا 65 روز طول خواهد کشید.پس از این دوره بررسی کنید تا مطمئن شوید لوبیا ها بالغ شده ومناسب چیدن باشند. با کشیدن آرام هر یک از لوبیاها از بوته یا جدا کردن آنها در انتهای بوته ، محصول را برداشت کنید. مراقب باشید هنگام برداشت به گیاه آسیب نرسانید. برداشت  را ادامه دهید ، در غیر این صورت غلاف دانه ها بالغ می شوند و این به گیاه نشان می دهد که باید گلدهی را قطع کند.

آفات و بیماری های شایع لوبیای سبز

بسیاری از حشرات و حیوانات لوبیا را به اندازه شما دوست دارند ، از جمله:

سوسک لوبیای مکزیکی: این آفات گلها ، لوبیاها و به خصوص برگها را می خورند.

کنه های عنکبوتی: این آفت های ریز سطح برگ را سوراخ می کنند و شیره را می مکند و باعث مرگ برگها می شوند.

سوسک ها و شته های ژاپنی نیز ممکن است به گیاهان لوبیای سبز حمله کنند.

سوسک های برگ لوبیا می توانند ساقه ها را در نزدیکی خط خاک بچرخانند و سوراخ های برگ گیاه را بجوند.

گوسفند و گوساله کل گیاهان لوبیا را می خورند و برای جلوگیری از آنها حصارکشی لازم است.

بیماری های قارچی ، مانند لکه برگ Alternaria ، می تواند در شرایط مرطوب مشکل ساز شود. بیماری های دیگری مانند آنتراكنوز ، بیماری باکتری ، كپك سفید ، زنگ لوبیا و ویروس موزاییك نیز می توانند روی گیاهان لوبیا تأثیر بگذارند. با خشک نگه داشتن تاک ها به جلوگیری از بیماری ها کمک کنید. گیاهان را بیش از حد شلوغ نکنید و گردش هوا را به میزان کافی فراهم کنید. شما همچنین می توانید به دنبال انواع گیاهانی باشید که برای مقاومت در برابر بیماری پرورش داده می شوند.

مشخصات گیاه ترشک

ترشک یک سبزی سبز برگ است که به دلیل طعم دلپذیر ترش مورد توجه است. گاهی اوقات به عنوان یک گیاه طبقه بندی می شود و گاهی به عنوان یک علف هرز.گیاهان ترشک فصول خنک بهار و پاییز را ترجیح می دهند و با گرم شدن هوا بلافاصله به بذر می رود. دو گونه معمولاً پرورش یافته عبارتند از:ترشک باغی (Rumex acestosa) و ترشک فرانسوی (Rumex scutatus).

گیاهان ترشک دارای برگهایی صاف و پیکان شکل هستند که از گل رز مرکزی رشد می کنند. این گیاه با گرم شدن دما یک ساقه گل بلند ارسال می کند ، اما بهتر است این گیاه را حذف کنید تا رشد برگ را برای برداشت بهتر افزایش دهید. گلهای قرمز مانند ریواس سنبله های گلچین نسبتاً ناچیزی دارند.

ارتفاع ترشک فقط حدود 30 تا 45 سانتیمتر است ، اگرچه ساقه های گل بلندتر شوند ، عرض آن به راحتی 60 سانتیمتر می رسد. ترشک به طور معمول در بهار کاشته می شود و سرعت رشد متوسطی دارد. برگهای جوان کمی بیشتر از یک ماه آماده برداشت هستند.

نحوه کاشت ترشک

ترشک را می توانید از بذر ، قلمه ، تقسیم ریشه یا پیوند در بهار یا اوایل پاییز شروع کنید. بذر را می توان در داخل یا خارج خانه شروع کرد ، اما می توانید از دو یا سه هفته قبل از آخرین سرمازدگی بهار بکارید ، کاشتن در باغ ساده ترین کار است. بذر را به عمق 3 سانتیمتر و با فاصله حدود 7 سانتیمتر بکارید. وقتی بوته ها 2.5 تا 5 سانتیمتر قد دارند ، با فاصله 30 تا 38 سانتیمتر نازک می شوند.

به طور معمول ، دو یا سه گیاه به طور متوسط ​​نیاز خانواده را برآورده می کنند.برای سالم نگه داشتن گیاهان ، آنها را در بهار یا اوایل تابستان هر 3 تا 4 سال تقسیم کنید.

این گیاه غالباً توسط آفات اذیت نمی شود ، اما ممکن است شته ها در آن ساکن شوند. آنها را با آب از بین ببرید . شما نباید هیچ مشکلی در مورد بیماری این گیاه داشته باشید.

گیاه ترشک

نور گیاه ترشک

این گیاهان در آفتاب کامل بهترین رشد را خواهند داشت ، اگرچه کمی سایه جزئی باعث می شود که آنها در تابستان هم رشد داشته باشند.

خاک

یک نقطه با زهکشی مناسب انتخاب کنید. ترشک PH کمی اسیدی خاک را دوست دارد. جایی در محدوده 5.5 تا 6.8. از آنجایی که این گیاه به دلیل برگ های آن پرورش می یابد ، خاک غنی از مواد آلی به شما برگ سبز زیادی می دهد.

آب

به گیاهان خود منظم آب بدهید. حداقل 2.5 سانتیمتر در هفته. مالچ به حفظ رطوبت و تمیز نگه داشتن برگ کمک می کند.

ترشک

دما و رطوبت

این گیاهان در برخی مناطق مقاوم چند ساله هستند ، اما آنها معمولاً به صورت یک ساله در مناطق دیگر رشد می کنند و رشد هر گیاه در بهار با گیاهان جدید دیگر شروع می شود. گیاهان قدیمی می توانند سخت شوند و از طعم آن ها کاسته شود. گیاهان تازه کشت شده می توانند یخ زدگی سبک را کنترل کنند.

کود

در یک خاک غنی خوشبخت ترین است ، اما شما باید هر ساله خاک را با مواد آلی بیشتر اصلاح کنید از کود کمپوست یا گرانول استفاده کنید که در اواسط فصل استفاده می شود.

ترشک در حال تشکیل بذر

آیا ترشک سمی است؟

در حالی که خوردن برگهای آن برای انسان بی خطر است ، این گیاه حاوی اگزالات محلول است که برای سگها ، گربه ها و اسب ها سمی است. مصرف مقادیر کمی از این گیاه به طور معمول باعث ناراحتی دستگاه گوارش می شود ، اما خوردن مقادیر زیاد و یا بلع مکرر می تواند باعث کشیدگی (عضله) ، ضعف ، تشنج و آریتمی (ضربان نامنظم قلب) شود.

انواع ترشک

تعداد زیادی از این گیاهان با گونه های مختلف وجود دارد. آنها معمولاً ترشک باغی ، یا ترشک فرانسوی هستند. ترشک فرانسوی دارای برگهای کوچکتر و عطر و طعم لطیف تری نسبت به ترشک باغی است.

Richters Herbs ترشک ‘Profusion’ را معرفی کرد. این گونه از بذر تقسیم نمی شود و فقط از تقسیمات رشد می کند ، بنابراین شما باید اولین گیاه خود را خریداری کنید یا به شما داده شود. اما این کونه یک مزیت مشخص دارد ، یعنی برگهای وسیع تر ، که در طول فصل لطیف و غیر تلخ باقی می مانند.

در خانواده Rumex چهار خویشاوند دیگر نیز وجود دارد که خوراکی هستند:

ترشک معمولی (Rumex acetosella): غالباً علف هرز محسوب می شود. برگهای کوچکی که وقتی جوان و لطیف هستند بهترین طعم را دارند.

ترشک رگه قرمز (Rumex sanguineus): برگهایی با رگهای قرمز. بیشتر زینتی طعم دار ،کمی ترش . خوب درسالاد استفاده کنید.

بارانداز اسفناج (Rumex patiia): بارانداز صبر ، حوصله باغ یا صبر گیاهان نیز نامیده می شود. بسیار بلندتر (1.20 تا 1.50 متر قد) از ترشک باغ اما با عطر و طعم مشابه

ریواس اسفناج (Rumex abyssinicus): گیاهی غول پیکر 2.5 متر با برگهایی که می تواند مانند ریواس جای اسفناج را بگیرد.

Rumex acetosa

برداشت

گیاهان تازه بذر شده 35 تا 40 روز طول می کشد تا به اندازه “کودک” برسند و دو ماه کامل می شوند. زمانی که برگها حدود 10 سانتیمتر طول دارند آماده برداشت است.

می توانید از ترشک تازه ، در سالاد یا ساندویچ استفاده کنید و همچنین می توانید با آن غذا بپزید. برگها با پختن طولانی حل می شوند و به آنها طعم لیمویی می بخشد.

ترشک تازه به خوبی ذخیره نمی شود. حدود یک هفته در یخچال نگهداری می شود ، اما طعم و مزه آن کاهش می یابد. می توانید برگ ها را مانند سایر گیاهان منجمد یا خشک کنید ، اما عطر و طعم آن با برگ های تازه مطابقت ندارد.

نحوه پرورش ترشک در گلدان ها

این گیاه یک گزینه عالی برای پرورش در ظرف است. شما باید حداقل از گلدان 15 سانتیمتری استفاده کنید ، اما 20تا 30 سانتیمتری ایده آل است. یکی از مزایای رشد در گلدان این است که شما اغلب گیاهان ترشک را بیشتر از گیاهان در زمین نگه می دارید زیرا می توانید ظروف را در روزهای گرم از آفتاب خارج کنید.

پیاز معمولی (Allium cepa) پیاز دو ساله است که با سیر (Allium satvium) ، موسیر (Allium ascalonicum) و پیاز کوهی (Allium schoenoprasum) ارتباط نزدیکی دارد. پیازها دارای برگهای سبز و آبی توخالی و لوله ای هستند که از یک پیاز خارج می شوند که در واقع یک ساختار برگ اصلاح شده با لایه های مختلف است. شبکه ریشه ای کم عمق از پایین امتداد دارد و نیز ممکن است با بالغ شدن گیاه تا حدی به سطح زمین فشار بیاورد.

به دلیل سخت بودن به شهرت رسیده است ، اما با کمی تمرین ، بیشتر باغبانان می توانند آن را با موفقیت پرورش دهند. می توان آنها را به صورت بذر ، پیوند (پیاز کوچک گیاهچه که تازه جوانه زده اند) یا “نشا” (پیاز کوچک پیازی که در شرف شروع دومین سال رشد خود هستند) کاشت. معمولاً کاشت به صورت نشا رایج است که میزان موفقیت خوبی دارد و پس از گذشت چندین ماه به پیاز کامل تبدیل می شود. از آنجا که آنها در سال دوم رشد خود هستند ، پیازهای کاشته شده از نشا ممکن است ساقه های گل را در اواخر فصل رشد بفرستند.

در آب و هوای سردتر ، نشا پیاز معمولاً در بهار هنگامی که هوا هنوز خنک است اما سرد نیست بالای -2 درجه سانتیگراد کاشته می شود. در مناطق گرمتر از آب و هوای گرم ، نشاها اغلب در پاییز کاشته می شوند ، جایی که در طول زمستان خاموش باقی می مانند و رشد آن در بهار آغاز می شود. حدود 3 و نیم ماه طول می کشد تا نشاها به پیاز کامل تبدیل شوند.

در صورت رشد از دانه ، بذر پیاز معمولاً حداقل شش هفته قبل از زمان کاشت در فضای باز کاشته می شود. پیوندهای نهال قبل از انتقال به داخل باغ ، به دمای بالای 10 درجه سانتیگراد نیاز دارند.

چگونه پیاز بکاریم

بهترین نشاهای پیاز به اندازه یک سنگ مرمر خواهد بود. پیازهای بزرگتر تمایل به پیچیدن (تنظیم گل) خیلی زود دارند. اگر پیاز را از روی نشا کاشتید ، آنها را با عمق حدود 2.5 تا 5 سانتیمتر و با فاصله 5تا 15 سانتیمتر قرار دهید. فاصله ردیف ها باید از 30 تا 45 سانتیمتر باشد.

فاصله پیوندهای نهال باید از 10 تا 12 سانتیمتر باشد ، همچنین در ردیف هایی با فاصله 30 تا 45 سانتیمتر. پیوندهای نهال تمایل به تولید پیاز بزرگتر دارند ، زیرا نشا ها هنوز در خواب نیستند ، در حالی که پیوندها از قبل برای رشد شدید آغاز شده اند.

کشت پیاز در داخل

نور پیاز

برای رشد مناسب به آفتاب کامل حداقل شش ساعت در روز نیاز دارند. برای پیاز ، هرچه نور خورشید بیشتر باشد ، بهتر است.

خاک

خاک مناسب عنصر اصلی رشد موفقیت آمیز است. خاک باید بسیار زهکشی شود حتی شن و ماسه اما باید مواد آلی تجزیه شده خوبی نیز در آن داشته باشد. پیازها PH کمی اسیدی و خنثی را ترجیح می دهند – 6.0 تا 7.0.

آب

برای حمایت از تورم پیازها به آب منظم نیاز دارد. هر هفته 2.5 سانتیمتر آب به آنها بدهید ، اما بیش از حد آب ندهید و اجازه ندهید که در خاک مرطوب بنشینند ، زیرا این امر می تواند منجر به پوسیدگی پیاز شود.

دما و رطوبت

یک دلیل که کشت پیاز تا حدودی سخت در نظر گرفته می شود این است که سبزیجات فصل خنک هستند اما رسیدن آنها به مدت زمان طولانی (90 روز یا بیشتر) طول می کشد. بعلاوه ، تا زمانی که هوای خارج از منزل به طور متوسط ​​به 10 درجه نرسد ، آنها رشد خوبی را شروع نمی کنند. به همین دلیل پیازها بجای بذرها از روی نشاها کاشته می شوند.بذرها به اندازه کافی زمان ایده آل برای رشد کامل ندارند.

شرایط مطلوب رشد شاخ و برگ 20 تا 25 درجه سانتیگراد است. این امر منجر به رشد سریع و کامل پیاز های خوراکی خواهد شد.

کشت و پرورش پیاز

کوددهی پیاز

به تغذیه نسبتاً سنگینی نیاز دارد. برای حمایت از رشد برگ ، هر چند هفته یکبار آنها را با کود نیتروژن دار بارور کنید ، که پیازهای بزرگی تولید می کند. از تغذیه در محلی که پیازهای پیاز شروع به دفع خاک می کنند خودداری کنید.

آیا پیاز سمی است؟

پیاز حاوی ترکیبی است که به عنوان N-propyl disulfide شناخته می شود و باعث تجزیه سلولهای قرمز خون در سگها و گربه ها می شود. حیوان خانگی که برگ پیاز یا خود آن را میخورد ممکن است دچار کم خونی جدی شود.

انواع پیاز

سه نوع وجود دارد که می توانید انتخاب کنید.  پیاز یا پیوند خریداری شده در یک مرکز باغ محلی معمولاً متناسب با آب و هوای شما خواهد بود ، اما هنگام خرید بذر سفارشات پستی ، اطمینان حاصل کنید که تنوع مناسب را بر اساس آب و هوا انتخاب کنید:

پیازهای روز کوتاه وقتی که هر روز 10 تا 12 ساعت نور روز وجود دارد ، شروع به تشکیل می کنند. آنها در مناطقی که تابش تابستان نسبتاً کوتاه است به خوبی کار می کنند. برخی از پیازهای معمول روز کوتاه عبارتند از: “جنوب یال” ، “برمودای سفید” ، “گرانکس” و “سیپولینی”.

پیازهای یک روز طولانی وقتی 14 تا 16 ساعت در روز روشنایی دارند ، شروع به تشکیل  می کنند. آنها برای آب و هوایی که روزهای تابستان نسبتاً طولانی است خوب هستند. برخی از پیازهای توصیه شده روزانه شامل “Walla Walla” ، “Ring Master” ، “Red Zeppelin” ، “Yellow Sweet Spanish” ، “Italian Red Torpedo” و “Redwing” هستند.

پیازهای خنثی روزانه زمانی شروع به تشکیل می کنند که هر روز 12 تا 14 ساعت از نور روز را تجربه کنند. آنها برای کشاورزان در مرکز خوب هستند انواع مختلفی از جمله “Red Amposta” ، “Early Yellow Globe” ، “Cabernet” و “Superstar” است.

کشت پیاز فضاهای داخلی و بیرونی

برداشت پیاز

زمان لازم برای رسیدن پیازها به نوع شروع آنها از دانه یا نشا بستگی دارد. اما می توانید در هر مرحله برداشت کنید حتی از نهال هایی که از یک ردیف کاشته شده اند می توان به عنوان پیاز سبز استفاده کرد.

پیازهای پیاز کاملاً بالغ می شوند وقتی تقریباً نیمی از برگ های بالایی آن فرو ریخته باشد و وقتی پوست پیازها احساس کاغذی داشته باشند. پیازهایی که اجازه می یابند در زمین بمانند تا 50 درصد یا بیشتر از قسمت های سبز آن خراب شود ، مدت طولانی تری ذخیره می شوند.

هنگامی که می بینید نیمی از برگها فرو ریخته اند ، خیلی آرام برگهای باقیمانده را لمس کنید ، بدون اینکه غده را جدا کنید. سپس اجازه دهید غده ها در زمین بنشینند و برای چند روز قبل از بلند کردن آنها خوب شوند. شانس بیشتری برای حفر پیازهای پیاز دارید ، نه کشیدن آنها. شما نیازی به حفاری عمیق ندارید. فقط به اندازه کافی برای از بین بردن ریشه های باقی مانده. هرگونه خاک سست را تکان داده و تمیز کنید و اجازه دهید غده ها در یک مکان گرم و خشک و با گردش هوا خوب ترمیم شوند. برگها را بردارید. اکنون می توانید در هر زمان از پیاز تازه استفاده کنید.

برای ذخیره ، صبر کنید تا پوست پیاز بیرون خشک شود و گردن نقطه ای که برگها با پیازها روبرو می شوند شروع به خرد شدن کند. سپس می توانید آنها را در یک مکان خشک و خنک مانند زیرزمین خود ذخیره کنید. پیاز در دمای سرد (زیر 4 درجه سانتیگراد) مدت بیشتری نگه داشته می شود اما نباید منجمد شود. پیازها را در کیسه های مشبک یا با بافتن تاپ ها به یکدیگر و آویزان نگه دارید. فقط مطمئن شوید که گردش هواخوبی دارند

آفات و بیماری های شایع

پوسیدگی: در خاک های مرطوب ممکن است با پوسیدگی گردن یا ساقه یا پوسیدگی پیاز روبرو شوید. با اطمینان از تخلیه خاک و گردش هوا از پوسیدگی خودداری کنید.

تقسیم: اگر در حین تشکیل غده ها خاک خشک بماند ، پیازها شکسته یا دو برابر می شوند.

تریپس: این حشرات پرنده کوچک ، قهوه ای مایل به زرد از برگ تغذیه می کنند و باعث پیچ خوردگی و پیچ خوردگی می شوند. حملات مکرر باعث می شود گیاه رشد نکند ، بنابراین پیازها بالغ نمی شوند. انواع مقاوم را بکارید و در نزدیکی محصولات دانه ای پیاز نکارید. صابون های چریش و حشره کش کنترل موقت می کنند.

کرم ریشه پیاز: این لاروها از تخمهایی که مگسهای قهوه ای نزدیک پایه گیاهان پیاز گذاشته اند بیرون می آیند. لاروها در ساقه ها فرو رفته و از گیاهان زیر خاک تغذیه می کنند و در نهایت پیاز را از بین می برند. گیاهان را سالانه بچرخانید تا از آلودگی جلوگیری شود. پوشاندن نهال های جدید از تخم گذاری جلوگیری می کند. زمین دیاتومه نیز موثر است.

پیاز در حال رشد از بذر

در صورت کاشت از بذر ، آنها را حداقل در شش هفته و حداکثر 12 هفته قبل از زمان کاشت در فضای باز ، در سینی های پر از مخلوط بذر شروع کنید. سینی را هر روز به مدت 10 تا 12 ساعت زیر چراغ های رشد مصنوعی قرار دهید. مخلوط گلدان را مرطوب نگه دارید اما خیس نباشد. وقتی درجه حرارت در فضای باز معمولاً بالای 10 درجه سانتیگراد است ، نهال ها را در باغ بکارید.

آویشن یک گیاه خارق العاده و همه کاره است

روشهای تقریباً بی پایان برای استفاده از برگهای معطر آن در همه چیز وجود دارد. در اصل بومی جنوب اروپا است ، آویشن را می توان در داخل و خارج از منزل در مناطق مختلف با موفقیت پرورش داد و برای رشد فقط به توجه اساسی نیاز دارد. ساقه های چوبی قائم آویشن گرچه کند جوانه نمی زند ، اما می تواند در یک فصل تنها 15 تا 30 سانتیمتر رشد کند و گیاهان جالب توجه زیادی را برای باغداران فراهم کند تا از آنها برای استفاده در تمام طول سال تازه یا خشک شده استفاده کنند.

این گیاه موردعلاقه همچنین در مورد اهداف معنوی و دارویی دارای تاریخچه ای است. در دوران رومی تصور می شد که آویشن پادزهر سم است و معمولاً هم قبل و هم بعد از غذا به عنوان راهی برای دفع هرگونه بیماری مصرف می شد. همچنین با شجاعت همراه بود و قبل از رفتن به جنگ به عنوان وسیله ای برای محافظت یا احترام به سربازان هدیه داده می شد یا در خانه برای تصفیه از روح سوخته بود. در روزهای مدرن ، آویشن اکنون در آشپزخانه ها و کابینت های دارویی جای گرفته است – تیمول ، یک ترکیب شیمیایی موجود در آویشن ، یکی از مواد تشکیل دهنده دهانشویه ، داروها و ضد عفونی کننده ها است.نحوه کشت و پرورش سایر گیاهان کلیک کنید.

مراقبت از آویشن

از نظر گیاهان ، آویشن یکی از گیاهان آسان برای رشد است. در باغهای بیرونی ، این گیاه اغلب در مکانهای گرم و خشک که گیاهان دیگر در شکوفائی مشکلی دارند ، استفاده می شود. دربرخی مناطق مقاوم است و حتی می تواند یخبندان سبک را تحمل کند. هنگام پرورش آویشن در داخل منزل ، بزرگترین چالشی که با آن روبرو خواهید شد اطمینان از دریافت نور به طور مداوم در گیاه است. فراتر از آن ، دستورالعمل های مراقبت از آویشن کاملاً رو به جلو است (خاک متوسط ​​، آبیاری متوسط ​​و درجه حرارت متوسط) و همین امر باعث می شود گیاهان داخلی بسیار خوبی برای باغبانان تازه کار باشند.

گیاه آویشن

نور گیاه آویشن

 یک عاشق آفتاب شناخته شده است ، ترجیح می دهد تقریباً در تمام طول روز در مکانی با دسترسی به نور کامل قرار گیرد. طاقچه پنجره ای روشن که روزانه حدود هشت ساعت آفتاب می گیرد ایده آل است ، اما اگر خانه شما بیش از حد سایه دار باشد یا بخواهید آویشن خود را در ماه های تاریک زمستان شکوفا نگه دارید ، یک مکان آرام در زیر برخی از چراغ های رشد فلورسنت نیز کار خواهد کرد.

خاک

خاک شاید مهمترین عنصر هنگام تلاش برای رشد موفقیت آمیز آویشن باشد. چه این کار را در داخل و خارج از منزل انجام دهید ، مخلوطی از خاک را انتخاب کنید که بسیار خشک و زهکشی خوبی داشته باشد ، زیرا این گیاه به ویژه در برابر پوسیدگی ریشه و آبیاری بیش از حد حساس است. مخلوط های شنی بهترین گزینه شماست – اگر ترجیح می دهید از خاک گلدان استفاده کنید ، آنرا با کمی شن یا شن ریز مخلوط کنید تا آب به سرعت در خاک حرکت کند. گلدان با زهکشی کافی نیز مهم است و گلدان های ساخته شده از خاک رس یا سفالینه می توانند در از بین بردن رطوبت اضافی خاک مفید باشند. وقتی نوبت به pH خاک می رسد ، گیاه آویشن شما چندان دلچسب نیست – می تواند در طیف وسیعی از مقادیر pH از 6.0 تا 8.0 رشد کند.

برگ های گیاه آویشن

آب

گیاهان آویشن پس از استقرار در برابر خشکی مقاوم هستند و اغلب ترجیح می دهند با آب کمتر آبیاری   شوند. صبر کنید تا خاک کاملاً خشک شود ، سپس گیاه آویشن خود را اشباع کنید ، اجازه دهید تا قبل از  آبیاری مجدد خاک ، دوباره کاملاً خشک شود. به خاطر داشته باشید ، آویشن شکوفه می دهد اما برخلاف گیاهان دیگر ، این نشانه ای از آبیاری بیش از حد نیست – تا زمانی که آن را اصلاح نکنید ، رشد آن فراتر از شکوفایی ادامه خواهد یافت.

دما و رطوبت

آویشن شما در یک آب و هوای گرم و خشک که از ریشه های مدیترانه ای آن تقلید می کند ، بهترین رشد را خواهد داشت. تا جایی که می توانید ، سعی کنید دمای خانه را بین 15 درجه سانتیگراد تا 26 درجه سانتیگراد حفظ کنید و مراقبت کنید تا رطوبت هوا به حداقل برسد. (این بدان معناست که گیاه خود را از اتاق هایی که معمولاً دارای رطوبت بیشتری هستند مانند آشپزخانه یا حمام دور نگه دارید).

کود

آویشن در واقع خاکی را که فاقد مواد مغذی باشد ترجیح می دهد ، بنابراین کوددهی مکرر لازم نیست. این همچنین بدان معنی است که گیاه بهتر است به تنهایی در گلدان یا ظرف کاشته شود ، زیرا مخلوط کردن آن با گیاهان دیگر احتمالاً خاک را “غنی” می کند تا رشد مناسب نداشته باشد. اگر می خواهید آویشن خود را تقویت کنید ، در اوایل فصل رشد خود آن را با یک کود مایع رقیق تغذیه کنید – اگر امیدوارید گیاه خود را بپزید یا بخورید ، یک کود آلی انتخاب کنید.

Thyme

انواع آویشن

به عنوان یکی از قدیمی ترین رایحه درمانی و گیاهان دارویی جهان ، انواع زیادی از آویشن وجود دارد. در حالی که آویشن معمولی محبوب ترین انتخاب موردپسند باغبانان و آشپزها است ، تعداد زیادی واریته دیگر وجود دارد که هم طعم های منحصر به فرد و هم ظاهر متفاوت را ارائه می دهند. سایر گیاهان محبوب عبارتند از:

Thymus citriodorus: به عنوان طلا کمانداران نیز شناخته می شود ، این واریته آویشن نزدیک به زمین رشد می کند ، و اغلب شبیه حصیر یا فرشی است که یک بار ایجاد شد. همانطور که از نام آن پیداست ، برگهای سبز و زرد روشن آن دارای رایحه ای مشخص از لیمو است.

Thymus Queen: یک آویشن ملکه نقره ای فشرده و شلوغ ، به دلیل داشتن برگهای خاکستری مایل به سبز و ساقه های قرمز غنی شناخته شده است. این غالباً برای لبه دادن به مسیرها یا پر کردن ترکهای پاسیوی سنگی استفاده می شود.

Thymus herba barona: همچنین به عنوان گیاه آویشن کریم شناخته می شود ، طعمی مشابه گیاه پسر عموی خود دارد و بومی ساردنیا و مایورکا است. از نظر ظاهری بیشتر شبیه انگور است و اغلب در کناره های گیاهان یا گلدان ها “خزنده” است.

آویشن را تکثیر کنید

آویشن را می توان از تقسیم گیاهان بالغ تکثیر کرد. برای این کار ، گیاه مادر را از گلدان خود خارج کنید ، گلوله و ساقه های ریشه را از هم جدا کنید تا زمانی که دو یا چند گیاه کوچکتر تشکیل دهید. هر تقسیم را در گلدان مخصوص خود بکارید و اجازه دهید یک هفته قبل از آبیاری استراحت کند. توجه به این نکته مهم است که آویشن به طور معمول از طریق تکثیر با موفقیت رشد نمی کند – در بیشتر موارد ، کنار گذاشتن گیاهان چوبی قدیمی و خرید گیاهان جدید آویشن معمولاً آسان تر است.

آفات و بیماری های شایع آویشن

مراقبت از آویشن اگرچه آسان است ، اما به چند آفات و بیماری حساس است که اگرچه به طور معمولا کشنده نیستند ، اما مقابله باغداران برای آنها آزار دهنده است. اولین قالب خاکستری می تواند به دلیل برگهای آغشته به آب ایجاد شود. اسپورهای فازی خاکستری موجود در برگهای گیاه آویشن مشخص می شود ، تنها راه درمان کپک خاکستری حذف ساقه های آلوده یا بیرون ریختن گیاه است. همچنین آویشن هنگام نگهداری در خانه مستعد مگس سفید و پوسته است – برای پیشگیری و معالجه آلودگی ها ، در صورت لزوم از روغن چریش استفاده کنید ، مراقب باشید دستورالعمل های مربوط به آن را دنبال کنید.

پیاز کوهی (Allium fistulosum) عطر و طعم پیاز را بدون انتظار طولانی در باغ یا آشپزخانه به ارمغان می آورد. اگرچه اصطلاح پیازچه ، پیاز سبز معمولاً به جای یکدیگر به معنی هر پیاز برداشت شده قبل از تشکیل کامل پیاز استفاده می شوند ، اما در واقع از یکدیگر به شرح زیر متمایز می شوند:

پیاز سبز: پیازهای معمولی (Allium cepa) وقتی پیازهای خیلی کوچکی دارند ، برداشت می شوند. برگ برای خوردن مفید است.

پیاز بهاری: پیاز Allium cepa وقتی غده کوچکتر از یک چهارم باشد ، برداشت می شود. برگها خوراکی هستند اما برای خوردن خوب نیستند.

پیازچه: پیازهای تشکیل دهنده خوشه با پیازهای بسیار نازک. برگ و پیاز برای خوردن مفید است و اغلب از پیاز سبز نرم و ملایم است.

پیازچه چند ساله است که برگهای بلند ، سبز تیره و لوله ای تشکیل می دهد که در زیر زمین تغییر می کند و به پیازهای سفید تغییر می کند. قد برگها می تواند تا 90 سانتیمتر برسد اما به طور معمول وقتی حدود 30 سانتیمتر یا کوتاهتر از آنها باشد برداشت می شود. ساقه و پیاز هر دو به دلیل داشتن طعم روشن و در عین حال ملایم پیاز دارای ارزش هستند و معمولاً به صورت خام مصرف می شوند. پیازچه سرعت رشد سریعی را ارائه می دهد و پس از کاشت در 60 تا 80 روز آماده برداشت است. آنها بهتر است در بهار برای برداشت تابستان کاشته شوند. در مناطق آب و هوایی که پیازچه به اندازه گیاهان چند ساله رشد خوبی دارد ، می توان آنها را سالانه بدون کاشت مجدد برداشت کرد.نحوه کشت و پرورش سایر گیاهان کلیک کنید.

نحوه کاشت پیازچه

شما می توانید حدود 8 تا 10 هفته قبل از آخرین سرمازدگی پیش بینی شده خود در داخل خانه بذرها را بکارید یا پس از پایان خطر یخ زدگی مستقیماً در باغ بکارید. بذرها را به عمق حدود 10 سانتیمتر و باریک بکارید. مانند سایر پیازها ، جوانه زنی می کند. مهمترین عنصر مورد نیاز بذر پیازچه رطوبت مداوم است که باعث می شود شروع به کار آنها در فضای داخلی انجام شود که می توانید مراقب آنها باشید گزینه خوبی است. نهال باید در 7تا14 روز ظهور کند.

پس از رشد ، نهال ها را با فاصله حدود 5 سانتیمتر نازک کنید. علاوه بر این ، مطمئن شوید که هر گونه علف هرز را که گیاهچه های شما را احاطه کرده اند ، به سرعت از بین ببرید ، زیرا علف های هرز برای آب و مواد مغذی رقابت می کنند. برای برداشت مستمر ، محصولات زراعی جدید را هر سه تا چهار هفته بکارید. این کاشت جانشین همچنین به کاهش رقابت از بین علفهای هرز در منطقه کمک می کند.

کشت پیازچه در محیط داخلی

نور پیازچه

اینها سبزیجات برگ دار هستند که کمی سایه را تحمل می کنند. اما آنها بهترین عملکرد را دارند و در آفتاب کامل سالم می مانند ، یعنی حداقل در اکثر روزها شش ساعت از تابش مستقیم خورشید برخوردار هستند.

خاک

پیازچه خاک غنی ، لومی و خوب زهکشی را ترجیح می دهد. مواد آلی را به عمق حداقل 15 تا 20 سانتیمتری به خاک اضافه کنید و هرگونه سنگ را از بین ببرید. اگر پیازچه را به عنوان گیاهان چند ساله در حال رشد دارید ، یک لایه ضخیم از مالچ را در اواخر پاییز روی آن بریزید و در بهار هنگامی که خاک گرم شد بردارد. از این طریق محصول را زودتر بدست خواهید آورد.

آب

پیازچه دارای سیستم ریشه ای کم عمقی است ، بنابراین آبیاری منظم به محض خشک شدن خاک ضروری است. با این حال ، اجازه ندهید که آنها در خاک مرطوب بنشینند ، که این امر منجر به بیماری می شود. خاک باید مرتبا مرطوب باشد اما خیس نباشد. سیستم آبیاری قطره ای ضمن اینکه از شاخ و برگ گیاه در برابر رطوبت اضافی که باعث بیماری می شود ، محافظت می کند ، به خوبی گیاه را آبیاری می کند.

دما و رطوبت پیازچه

بذر پیازچه به طور کلی برای جوانه زنی به دمای خاک حداقل 7 درجه سانتیگراد نیاز دارد ، گرچه گرمتر بهتر است. گیاهان دمای بین 20 تا 25 درجه را دوست دارند. آنها شرایط مرطوب را مهم دارند ، به شرطی که تخلیه خوبی برای جلوگیری از پوسیدگی و سایر بیماری ها داشته باشند.

کود

به گیاهان خود ماهیانه کود متعادل بدهید. کودی که نیتروژن زیادی داشته باشد ، مانند امولسیون ماهیانه ، آنها را سبز و رشد می دهد. پیازچه ترجیح می دهد PH خاک 6.0 – 7.0 باشد.

انواع پیازچه

‘گاردسمن’ (Allium fistulosum ‘گاردسمن’): این رقم ظرف 60 روز پس از کاشت آماده برداشت است.

‘Nabechan’ (Allium fistulosum ‘Nabechan’): این یک نوع ژاپنی است که به دلیل عطر و طعم آن ارزش زیادی دارد.

“ریش قرمز” (Allium fistulosum “ریش قرمز”): این ساقه قرمز بنفش دارد و رشد آن سریع و آسان است.

‘Tokyo Long White’ (Allium fistulosum ‘Tokyo Long White’): این یکی دیگر از انواع گیاهان چند ساله و خوش طعم با ساقه های بلند و باریک است.

گیاه پیازچه

برداشت پیازچه

پیازچه در جوانی لطیف و ملایم است. به محض رسیدن گیاهان به حدود 12 تا 15 سانتیمتری و عرض آنها به اندازه مداد ، می توانید برداشت را شروع کنید. کل گیاه را به سادگی با بیرون کشیدن از خاک برداشت کنید. اگر در حال پرورش انواع چند ساله هستید ، توصیه می شود از برداشت در فصل اول خودداری کنید. این اجازه می دهد تا گیاه محکم تر شود و محصول پربارتری تولید کند. سپس ، برگها را در صورت لزوم کوتاه کنید.

آفات و بیماری های شایع پیازچه

آفات مختلفی وجود دارد که می تواند باعث ایجاد مشکل در پیازچه شود. مراقب کرم های بریده ، کرم پیاز ، نماتدهای پیاز ، اسلاگ ، تریپس و برگ معدن برگ آلیوم باشید. اگر شروع به مشاهده مشکلات کردید ، کاشت محصول بعدی خود در منطقه دیگری از باغ می تواند به شما کمک کند.

انواع نعناع از ساده ترین و محبوب ترین گیاهان برای رشد است. گیاهان خانواده نعناع چند ساله بسیار مقاوم و دارای عادات رشد شدید هستند.اگر به حال خود رها شود ، به سرعت پخش می شود و باعث دردسر می شود. با این حال ، به عنوان یک گیاه آشپزی خوش طعم بسیار مفید است و این گیاهان مطمئناً می توانند بدون مراقبت زیاد رشد کنند.آن را در یک فضای محدود مانند یک ظرف یا باغچه های خانگی رشد دهید.

این گیاهان واقعاً می خواهد یک پوشش زمینی باشد. شاخه های بلند به سمت بالا رشد می کنند و سپس روی هم ریخته و ریشه می دهند و گیاه را به هر کجا که برسد گسترش می دهند.گل های سفید یا صورتی ، کوتاه و جذاب برای زنبورهای عسل ، پروانه ها و حتی پرندگان دارند. شناسایی نعناع آسان است و فقط به دلیل رایحه تند نیست. همه اعضای خانواده نعناع ساقه های مربعی دارند.نحوه کشت و پرورش سایر گیاهان کلیک کنید.

چگونه نعناع رشد کنیم

در واقع علاوه بر رطوبت و خاک غنی ، نیاز زیادی ندارد. از بین بردن این گیاه بسیار سخت است. تنها نگهداری مورد نیاز، اطمینان از نگه داشتن در کنترل و رشد بیش از حد آن خواهد بود. اگر اجازه دهید باغ شما را تسخیر می کند. گیاهان را جمع و یا برش دهید تا با برگهایشان سرسبز بماند.

گیاه نعناع

نور گیاهان نعناع

این گیاهان سایه جزئی را ترجیح می دهند. اگر مرتباً آبیاری کنید می توانید آن را در آفتاب کامل پرورش دهید. یکی از معدود گیاهان آشپزی است که در مناطق سایه دار به خوبی رشد می کند.

خاک

یک خاک غنی با pH کمی اسیدی بین 6.5 تا 7.0 را ترجیح می دهد. اگر خاک تا حدی فقیر است ، سالانه با مواد آلی تغذیه کنید و پس از چیدن در اواسط فصل کود آلی دهید.

آب

یک چیزی که نعناع نیاز دارد خاک مرطوب با زهکشی مناسب است.این گیاهان آب دوست هستند، اما آنها نمی توانند خاک مرطوب و پاهای خیس را تحمل کنند. در صورت لمس ، اگر خاک احساس خشکی کرد ، آب اضافه دهید. احتمالاً بهتر است گیاهان را صبح ها آبیاری کنید تا هنگام گرم شدن آفتاب بعد از ظهر رطوبت زیادی داشته باشند.

دما و رطوبت

مقاومت گیاه به تنوع رشد آن بستگی دارد ، اما نعناع ها به طور گسترده سازگار هستند. نعناع فلفلی (Mentha piperita) بسیار مقاوم است و در برابر درجه حرارت خنک تر مقاومت می کند. رطوبت گیا را با آبیاری مدوام تامین کنید و یا گلدان را روی سینی سنگریزه قرار دهید.

نعناع

کود

در اوایل بهار با ظهور رشد جدید ، از یک کود مایع متعادل و همه منظوره استفاده کنید. بعد از آن و در طول فصل رشد هر چهار تا شش هفته کود دهید. به نظر می رسد مواد مغذی زودتر از گیاهان گلدانی که غالباً سیراب می شوند جدا می شوند.

سمیت نعناع

به عنوان یک گیاه خوراکی ، برای انسان سمی نیست. با این حال ، طبق ASPCA ، روغنهای اساسی نعناع برای سگها ، گربه ها و اسب ها سمی است. اگر مقدار زیادی بلعیده شود ، می تواند باعث استفراغ و اسهال شود.

رشد نعناع در گلدان

برای مهار ریشه ها و محدود کردن گسترش ، می توانید نعناع را در ظروف بالاتر از آن رشد داده یا در زمین بکارید. مراقب باشید تا ظرف زمین را لمس نکنند. بهتر است آنها را در پاسیوها یا مناطق سنگفرش شده نگه دارید زیرا هر جا که زمین را لمس کنند ریشه می زند و پخش می شود. حتی در گلدان ها ، مقدار بیش از مقدار کافی برای برداشت وجود دارد و شما نگران نگهداری زیاد گیاهان در کنترل نخواهید بود.

برداشت

هنگامی که گیاهان چندین ساقه به طول حدود 15 تا 20 سانتیمتر دارند می توانید برداشت برگ نعناع را شروع کنید. این بذر باید دو ماه طول بکشد ، یا اگر گیاه می خرید زمان کمتری خواهد داشت. برای جلوگیری از تضعیف گیاهان و از بین رفتن گیاهان ، هر زمان بیش از یک سوم گیاه برداشت نکنید.

در صورت لزوم شاخه ها و برگ ها را برداشت کنید. اگر گیاه خود را به طور مرتب برداشت نکنید ، از برش اواسط فصل بسیار سود می برد. در برهه ای از زمان ، احتمالاً طولانی شدن ساقه ها و کوتاه شدن برگها را مشاهده خواهید کرد. زمان آن است که گیاهان را به یک سوم تا نصف کاهش دهیم. این کار آنها را ترغیب می کند تا برگهای تازه و جدید و برگهای خوب ارسال کنند. اگر نعناع زیادی داشته باشید می توانید تکه های کوچک را یکجا انجام دهید و فصل برداشت را طولانی کنید. به یاد داشته باشید ، همه قلمه ها را می توان برای استفاده های بعدی ، خشک یا منجمد کرد.

محوطه سازی

بسیاری از نعناع ها برای محوطه سازی در چمن های گیاهی به خوبی کار می کنند. اگر قصد دارید روی آنها قدم بزنید ، باید آنها تراش داده شود ،این امر به کنترل گسترش آنها کمک می کند و رایحه باعث خوشایندتر شدن کار می شود.

آفات وبیماری های نعناع

گاهی حالت زنگ زدگی پیدا می کند که به صورت لکه های کوچک نارنجی در زیر برگها ظاهر می شود. از یک قارچ کش آلی استفاده کنید و سعی کنید گیاهان در فاصله آبیاری خشک شوند. گیاهان تنش دار همچنین ممکن است توسط مگس سفید ، کنه های عنکبوت ، شته ها و باگ های گیاهی آزار دهند باشند.

تکثیر نعناع

قلمه های نعناع به راحتی در خاک یا آب ریشه می زند و گیاهان بالغ را می توان تقسیم و پیوند داد. و ، شما همیشه می توانید گیاهان جدید را از بذر شروع کنید. اگرچه ، بیشتر این گیاهان هیبریدی هستند و از بذر رشد نمی کنند.

اواخر بهار را در فضای باز بکارید یا حدود هشت تا 10 هفته قبل از آخرین سرما در داخل خانه بذر را شروع کنید. خاک را مرطوب نگه دارید تا دانه جوانه بزند. بذر نعناع در طی 10 تا 15 روز جوانه می زند. گیاهان بذری باید ظرف دو ماه به اندازه قابل برداشت برسند.

انواع نعناع

اگر آماده پرورش نعناع هستید، این انواع را امتحان کنید:

Mentha piperita ( فلفلی): این بهترین ماده برای طعم دهنده نعناع است.

Mentha piperita citrata ( نارنجی): این یکی از جالبترین نعناع های با طعم میوه است.

Mentha suaveoloens (نعناع سیب): ترکیبی از طعم های سیب و نعناع است.

Mentha suaveolens variegata (نعناع آناناس): این شاخه متنوع نعناع سیب است.