گل نرگس

نرگس بومی مناطقی از اروپا و شمال آفریقا است، بهترین زمان کاشت نرگس در اواسط تا اواخر پاییز است و در اوایل بهار سر از خاک بیرون می آورد و حدود یک ماه پس از آخرین سرما و یخبندان به اوج شکوفه می رسد.

اگر به درستی از آن مراقبت شود، پیازهای نرگس را می‌توان برای سال‌های آینده دوباره کاشت. گاهی اوقات، گلدهی آنها به طور ناگهانی متوقف می شود، وضعیتی که به آن “کور” می گویند. ممکن است مشکل از حشرات باشد، سایه بیش از حد و…

نرگس

نرگس ها زمانی که در آفتاب کامل کاشته شوند بهتر رشد می کنند، اگرچه می توانند کمی سایه جزئی یا نور کم را تحمل کنند. اگر در نقطه‌ای سایه‌ دار کاشته اید، سعی کنید پیاز ها را با زاویه‌ای بکارید که بیشترین نور را دریافت کند پس از شکوفه‌دهی، گل‌ها به سمت خورشید رشد می‌کنند، بنابراین انجام این کار تضمین می‌کند که شکوفه‌هایی رو به نور خواهید داشت.

گیاهان نرگس PH خاک خنثی تا کمی اسیدی را در حدود 6.0 ترجیح می دهند. آنها در خاک غنی و مرطوب رشد می کنند، اما مانند اکثر گیاهان پیازی، نیاز به زهکشی عالی دارند وگرنه می پوسند.از آنجایی که می توانند سال ها زنده بمانند، جایی برای کاشت آنها پیدا کنید که در خاک غرقابی ننشینند.

گل نرگس

نرگس ها دوست دارند در بهار و پاییز مرتب آبیاری شوند. اگر پوشش برفی وجود نداشته باشد، پیازها ها باید در طول زمستان آبیاری شوند. آبیاری را حدود سه تا چهار هفته پس از محو شدن گلها متوقف کنید.آنها در طول تابستان به خواب می روند و خاک خشک تری را ترجیح می دهند.

نرگس ها بسته به نوع و مکان کاشت با یکدیگر کمی متفاوت هستند، اما اکثر آنها در بسیاری مناطق قابلیت کاشت و رشد را دارند. در آب و هوای گرم تر نیز رشد می کنند، به خصوص اگر آب کافی به آن داده شود.اما به طور کلی، نرگس ها به رطوبت اضافی نیاز ندارند.

گل نرگس

آنها کاملاً خودکفا هستند، اما اگر خاک ضعیفی دارید یا گیاهان آن‌طور که باید گل نمی‌دهند، زمانی که برگ‌ها برای اولین بار بیرون آمدند، آن ها را باکود دارای  نیتروژن کم تغذیه کنید. و بعد از گلدهی مجدد تغذیه را تکرار کنید.

۱۳ نوع مختلف نرگس (با ارقام زیادی در هر بخش) وجود دارد که همگی بر اساس شکل گل متمایز می شوند. آنها عبارتند از:

ترومپت (daffodil trumpet): دارای یک فنجان وسط حداقل به اندازه گلبرگ هایش است که در هر ساقه یک شکوفه وجود دارد.

گل نرگس

فنجان بزرگ: فنجان این گونه نرگس بیش از یک سوم طول گلبرگ ها است، اما نه به اندازه آنها، با یک شکوفه در هر ساقه.

فنجان کوچک: همانطور که از نام آن پیداست، فنجان این رقم بیش از یک سوم طول گلبرگ ها نیست و در هر ساقه یک شکوفه وجود دارد.

دوتایی (double daffodil): این گونه گل نرگس دارای فنجان ها و گلبرگ های خوشه ای است که در هر ساقه یک یا چند شکوفه وجود دارد.

double daffodil

تریاندروس (Triandrus Daffodil): گل‌های نرگس Triandrus شکل زنگی آویزان دارند که معمولاً دارای دو یا چند شکوفه در هر ساقه هستند.

triandrus daffodil

سیکلامینئوس (Cyclamineus Daffodil): این گونه گل نرگس دارای گلبرگ های پشتی و یک شکوفه در هر ساقه است.

جونکیلا (Jonquilla Daffodil): دارای گل های کوچک و معطر با گلبرگ های صاف و برگ های باریک است. به طور معمول، شما یک تا پنج شکوفه در هر ساقه خواهید دید.

تازتا (Tazetta Daffodil): خوشه های معطر گلچه ها روی گل نرگس Tazetta با هر ساقه از سه تا 20 شکوفه پر شده است. برگ ها و ساقه ها نیز پهن تر از حد معمول هستند.

شاعرانه (Poeticus Daffodil): گلبرگ های سفید خالص یک فنجان صاف و چروک شده را روی این گونه را احاطه کرده اند. فنجان های آن به طور کلی دارای مراکز سبز رنگ دایره ای به رنگ زرد و لبه های قرمز و یک شکوفه معطر در هر ساقه است.

poeticus daffodil

بولبوکودیوم (Bulbocodium Daffodil): این گونه گل نرگس دارای گلبرگ های کوچک است. فنجان این گونه معمولاً  تا نیمه باز می شود.

Bulbocodium daffodil

متفرقه: اینها در دسته های دیگر از جمله هیبریدهای بین تقسیمی قرار نمی گیرند.و جز گونه وهیبریدهای وحشی هستند.

مینیاتوری (miniature daffodil): اینها دارای ویژگی های مشابه با همتایان سایز کامل خود هستند، اما شکوفه های کوچکتری دارند، معمولاً کمتر از 5 سانتیمتر قطر دارند.

با در نظر گرفتن همه چیز، نرگس ها یک گیاه عالی برای باغبانان کم تجربه هستند که می توانند مهارت به دست آورند. هنگام انتخاب پیازهای نرگس برای کاشت، پیازهایی را انتخاب کنید که شکلی بزرگ و سفت با پوشش کاغذی خشک دارند.

پیاز ها را با حدود ۷ تا ۱۲ سانتیمتر عمق و با فاصله مناسب از هم بکارید.آنها هنگامی که در ردیف هایی که در کناره مسیرها یا فضاهای گلکاری کاشته می شوند عالی به نظر می رسند.

کاشت گل نرگس

آنها ها بیش از یک بار در یک فصل شکوفا نمی شوند، بنابراین وقتی متوجه محو شدن گلبرگ ها شدید، اجازه دهید شاخ و برگ ها زرد شده و خشک شوند. در آن مرحله، می‌توانید پیازها را از خاک بیرون بیاورید و قبل از اینکه در پاییز آماده کاشت مجدد شوید، آنها را در مکانی خشک و خنک نگهداری کنید.

آن ها می توانند تا سه سال در گلدان به خوبی رشد کنند بدین منظور گلدان باید به اندازه ای عمیق باشد که ریشه آنها پر شود. برای کاشت موفق گل نرگس در ظروف، مراحل زیر را دنبال کنید:

• گلدانی را انتخاب کنید که برای نرگس های استاندارد بزگتر و برای پیازهای کوچک یا نرگس های مینیاتوری کمی کوچکتر باشد. مطمئن شوید که گلدان انتخابی شما دارای سوراخ های زهکشی است.
• حدود دو سوم ظرف را با مخلوط گلدانی پر کنید.
• پیاز ها را در گلدان بچینید،و مراقب باشید تا به لبه گلدان برخورد نداشته باشد.
• پیاز ها را به آرامی با خاک بپوشانید و خوب آبیاری کنید.
• ظرف را به یک نقطه خنک و تاریک منتقل کنید که دمای آن به مدت ۱۲ تا ۱۶ هفته به طور پیوسته در حدود ۴ تا 7 درجه سانتیگراد نگهدارید.
• هر زمان که خاک خشک شد آبیاری کنید.
• پس از دوره سرد شدن و ظهور شاخه های زرد، ظرف را به یک نقطه آفتابی اما خنک (حدود 10 تا 15 درجه سانتیگراد) منتقل کنید و به آبیاری ادامه دهید.

نرگس گلدانی

• هنگامی که شاخه ها سبز می شوند، ظرف را می توان به نور خورشید روشن تر (حدود 15 تا 21 درجه فارنهایت) منتقل کرد. هر زمان که خاک خشک شد به آبیاری ادامه دهید و حتماً ظروف را بچرخانید تا رشد یکنواخت را افزایش دهید.
• آنها را با کود مناسب دارای نیتروژن کم تغذیه کنید.
• وقتی برگ ها از بین رفت، گلدان را در کنار قرار دهید و بگذارید خشک شود. سپس همه چیز را از نو شروع کنید.
• پیازهای نرگس گلدانی می توانند دو تا سه سال در ظرف گلدهی کنند، اما اگر آنها را به نقطه ای از زمین منتقل کنید و هر سال پیازهای تازه را در گلدان قرار دهید، بهتر است.

با سپاس از همراهی شما برای بهبود عملکرد این محتوا نظرات خود را در انتها برای ما بیان کنید.