ساکولنت ها

معرفی گیاه آئونیوم

آئونیوم Aeonium یا ناز بشقابی یک تیره است که شامل حدود 35 گونه گیاهی آبدار با ظاهری غیرمعمول از ساقه های طوسی بلند و گلدانهای برگ است که اغلب می توانند از نظر مصنوعی کامل به نظر برسند ، از 1/5تا1/8 متر به گلهای رز کوتاه ، 12 سانتیمتری و لاغر برسند.

آن دسته از آئونیوم هایی که به صورت تجاری فروخته می شوند ارقام یا تلاقی های هیبریدی مشتق شده از تعداد نسبتاً کمی گونه هستند ، از جمله A. haworthi ، A. tabuliforme ، A. arboreum و A. undulatum.

این گیاهان گل رزهای گوشتی تشکیل می دهند ، و شما شباهت بین آئونیوم و چندین گیاه آبدار دیگر را مشاهده خواهید کرد ، به ویژه Echeveria (اچوریا) و Sempervivum (گیاه همیشه یا همیشگی) بسته به نوع مختلف ، آئونیوم می تواند گیاهان کم رشد یا شاخه ای باشد که به بوته تبدیل می شوند.

برگها: گلهای رز با برگهایی تا حدی گرد شده. ساقه ها می توانند کوتاه و لک دار یا بلند و شاخه ای باشند. برگها می توانند رنگهای یکدست یا متنوع با رنگ های سفید ، زرد ، قرمز و سبز باشند.

گلها: ساقه های گلها از مرکز گل رز بیرون می آیند. گلهای کوچک و ستاره مانند به صورت دسته ای رشد می کنند.

وقتی آئونیوم ها در باغ رشد می یابند هنگام دسته بندی در توده ها بیشترین توجه را دارند. انواع بلند وقتی بوته ای می شوند می توانند مانند بونسای به نظر برسند. در صورت لگی شدن می توانید آنها را اصلاح کنید. قلمه ها به راحتی ریشه می دهند و گیاهان جدیدی ایجاد می کنند ، به شما کمک می کنند تا منطقه کاشت خود را پر کنید.

چگونه می توان آئونیوم را رشد داد

در آب و هوای گرم تر ، آئونیوم را می توان مانند گیاهان چند ساله در زمین پرورش داد ، اما رشد آن به عنوان گیاهان گلدان در عرشه یا پاسیو نیز معمول است. آئونیوم ها در برخی مناطق مقاوم هستند و می توانند در فضای باز رشد یابند. در مناطق دیگر ، آنها باید در گلدان پرورش داده شوند و قبل از سرما به داخل برده شوند.

آئونیوم ها دمای انجماد را تحمل نمی کنند. رشد آنها در سایه مرطوب باعث می شود که در گرمای زیاد رشد کنند ، اما فصل رشد واقعی آنها زمستان تا بهار است ، زمانی که درجه حرارت خنک (18 تا 23 درجه سانتیگراد) و مرطوب است.

آئونیوم ها هوای گرم و خشک را دوست ندارند. آنها ممکن است در تابستان خاموش شده و به آبیاری بیش از حد احتیاج نداشته باشند ، مگر در شرایط بسیار خشک. در گرمای شدید ، برگهای آنها فر می شود تا از اتلاف بیش از حد آب جلوگیری کند.

اگر شرایط مناسب رشد را داشته باشید ، آئونیوم ها به مراقبت بسیار کمی احتیاج دارند. در غیر این صورت ، وظیفه اصلی شما انتقال آنها از آفتاب داغ به سایه و بازگشت دوباره ، آبیاری و انتقال آنها به داخل خانه است که دما بسیار کم شود.

آئونیوم ها از آنجا که آب خود را در برگ و ساقه خود ذخیره می کنند ، دارای سیستم ریشه ای کم عمقی هستند. برخلاف سایر ساکولنت ها که خاک خشک را ترجیح می دهند ، آئونیوم ها خاک مرطوب اما نه خیس را ترجیح می دهند.

آنها می توانند ریشه ها را در امتداد ساقه های خود تولید کنند که در صورت بسته شدن گلدان یا ریزش ساقه ها و لمس خاک ، ممکن است متوجه این ریشه شوید.

اطمینان حاصل کنید که این ریشه ها خشک نشده اند. ریشه های ساقه به سرعت قطعات افتاده را به گیاهان جدید تبدیل می کنند. شاخه های ساق پا تمایل دارند که سقوط کرده و از وزن گل سرخ خارج شوند. اگر این اتفاق افتاد ، می توانید ساقه شکسته را دوباره بکارید.

بیشتر آئونیوم ها مونوکارپی هستند ، به این معنی که گیاه مادر پس از گلدهی می میرد. با این حال ، اگر گیاه شاخه های جانبی تولید کند ، آن شاخه های کناری زنده می مانند. در غیر این صورت ، کل گیاه از بین می رود.

به همین دلیل خوب است که بطور دوره ای گیاهان جدید را از قلمه ها شروع کنیم. شما همچنین می توانید گیاهان جدیدی را از بذر شروع کنید.

مراقب آفات موجود در آئونیوم ها باشید. اسلاگ ها می توانند صدمه وارد کنند و شته ها ، شاخک های شپشک و مورچه ها نیز از آئونیوم لذت می برند. گیاه را با اسپری آب یا صابون حشره کش ملایم درمان کنید تا آفات از بین برود.

نور آئونیوم

مانند اکثر ساکولنت ها ، گیاهان آئونیوم در آفتاب کامل تا سایه سایه بهترین رشد را دارند. در تابستانهای گرم و شرایط کویری ، سایه روشن ممکن است لازم باشد. در داخل خانه ، به آنها نور غیر مستقیم روشن بدهید.

خاک

یک مخلوط گلدان شنی یا گلدان معمولی که با پرلیت اصلاح شود بهتر از مخلوط مخصوص ساکولنت ها و کاکتوس ها است زیرا آئونیوم ها به مقداری رطوبت نیاز دارند. اگر در بسترهای باغی با خاک متراکم پرورش داده شود ، اصلاح خاک با پیت ماس ​​برای بهبود تخلخل آن ممکن است لازم باشد.

آب

در زمستان ، هر وقت چند سانتیمتر اول سطح خاک خشک شد ، آبیاری کنید. تست را با فرو بردن انگشت خود به داخل خاک 2.5 تا 5 سانتیمتر اول انجام دهید. رطوبت زیاد یا نشستن آنها در خاک مرطوب باعث پوسیدگی ریشه می شود.

دما و رطوبت آئونیوم

این گیاهان آب و هوای مدیترانه ای را ترجیح می دهند نه خیلی گرم ، نه خیلی سرد ، نه خیلی خشک. اکثر انواع آئونیوم فقط در برخی مناطق مقاوم هستند.

کود

درفصل رشد هر ماه یا کمتر با کود متعادل نیمه نیرو تغذیه کنید. در حالت خوابیده غذا ندهید.

گلدان آئونیوم

اگر در ظروف آئونیوم می کارید ، هر 2 تا 3 سال یک بار گلدان را با خاک گلدان تازه بکارید.

تکثیر آئونیوم

مانند بسیاری از ساکولنت ها ، آئونیوم ها از قلمه ها بسیار آسان تکثیر می شوند. حتی تکه های ساقه ای که از گیاه می ریزند ممکن است به راحتی در خاک اطراف آن ریشه بزنند.

یک قطعه ساقه حاوی گل رز برگ را برش دهید. قلمه را در سایه قرار دهید و اجازه دهید تا انتهای برش حدود سه روز خوب شود.

یک گلدان کوچک را با سوراخ های زهکش با مخلوطی از نصف خاک گلدان منظم و نیمی از مخلوط گلدان کاکتوس  آبدار پر کنید.

انتهای بریده شده برش را در مخلوط گلدان قرار دهید ، آنقدر عمیق است که بتواند آن را به حالت ایستاده نگه دارد.

گلدان را در زیر نور غیرمستقیم روشن قرار دهید و هر هفته یکبار به آرامی آن را آبیاری کنید.

هنگامی که گیاه ریشه های محکمی ایجاد کرد ، اجازه دهید 5 سانتیمتر سطح بالای خاک قبل از آبیاری خشک شود. در صورت لزوم دوباره در یک ظرف بزرگتر گلدان بگذارید.

انواع آئونیوم

Aeonium arboreum: این گیاه که به طور گسترده در دسترس است ، گلهای رز سبز روشن روی یک ساقه منشعب دارد. فرم درختچه ای دارد و می تواند به اندازه 1.8 متر در باغ ، یا 90 سانتیمتر در ظروف رشد کند.

Aeonium arboreum ‘Atropurpureum’: این رقم 90 سانتیمتر تا 1.50 متر قد بلند اگر در نور شدید رشد کند برگهای قهوه ای دارد.

Aeonium arboreum ‘Zwartkop’: این رقم دارای برگهای بسیار تیره ، تقریباً سیاه است و همچنین گیاهی نسبتاً بزرگ است.

Aeonium ‘Garnet’: صلیبی ترکیبی از A. ‘Zwarkop’ و A. tabuliforme ، برگهای این گونه به سمت وسط سبز و دارای قرمز تیره هستند.

Aeonium davidbramwelli ‘Sunburst’: این رقم گیاهی کوتاه تر ، با ارتفاع 30 تا 60 متر است اما دارای گلدانهایی به طول 30 سانتیمتر با نوارهای زرد کمرنگ ، سفید و سبز و نوک های صورتی است.

Aeonium haworthii ‘Tricolor’ یا ‘Kiwi’: این گیاه با رشد آسان 60 تا 90 سانتیمتر دارای گلهای 10 سانتیمتر است که در جوانی دارای مراکز زرد کمرنگ ، بلوغ تا قرمز و سبز هستند.

در حال رشد در ظروف

با احتیاج به خاک بسیار اندک ، آئونیوم ها گیاهان عالی ظرف را ایجاد می کنند. می توانید از نزدیک به ویژگی های منحصر به فرد آنها در ظروف نگاهی بیندازید و کنترل بهتری بر شرایط رشد آنها داشته باشید.

در مناطق با رطوبت زیاد یا بارانی ممکن است نیازی به آبیاری آنها نباشد. برگه های نزدیک آنها را نگه دارید و از قضاوت خود استفاده کنید. برای جلوگیری از ایستادن آب و پوسیدگی ریشه ، ظرفی با سوراخ زهکشی انتخاب کنید.

با استفاده از خاک گلدان منظم ، به جای خاک سریع تخلیه برای ساکولنت ها ، که به حفظ سطح رطوبت آنها کمک می کند.

معرفی ساکولنت رشته دلفین 

این ساکولنت در طول روز به شما احساسات ساحلی می بخشد زیرا ، برگهای آن شبیه غلاف دلفین های پرنده است! ترکیبی از رشته مرواریدها (Senecio rowleyanus) و گیاه شمع (Senecio articulatus) رشته دلفین ها (Senecio peregrinus) یک گیاه آبدار در خانواده Asteraceae است.

رشته دلفین ها با برگهای برجسته به شکل دلفین و ساقه های آویزان بلند مشخص می شوند. در حالی که آنها می توانند گل بدهند اما ، شکوفه های ظریف آنها قابل توجه نیستند و این گیاهان به جای گلهایشان بیشتر با شاخ و برگ هایشان جالب هستند.

آنها در سبدهای معلق و باغ های عمودی بسیار زیبا به نظر می رسند ، یا بسته به نوع ظاهری که می خواهید به گونه ای آموزش داده می شوند که روی قلاب یا قیم به سمت بالا رشد کنند.

رشته دلفین ها معمولاً در فضای داخلی به عنوان گیاهان آپارتمانی پرورش داده می شوند ، اگرچه در خارج از خانه نیز قابل پرورش هستند. با این حال ، آنها ساکولنت های مقاوم در برابر سرما نیستند و برای رشد خوب به آب و هوای گرم در تمام طول سال نیاز دارند.

مراقبت از رشته دلفین ها

رشته دلفین ها به طور کلی ساکولنت هایی با نگهداری کم در نظر گرفته می شوند. برگهای چاق آنها آب را حفظ می کنند که باعث تحمل خشکسالی می شود و برای شاد نگه داشتن آنها به مراقبت و نگهداری خاصی احتیاج ندارند.

آنها به راحتی تکثیر می شوند ، بنابراین اگر یکی از این ساکولنت های کمیاب را داشته باشید می توانید آن را به راحتی با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

با این وجود گیاهان کم نوری نیستند و تأمین نور کافی برای رشد سالم آنها ضروری است. رشته دلفین های خود را در پنجره ای آفتابی و روشن قرار دهید آنها نیاز به رسیدگی مداوم ندارند و می توانند بدون توجه زیاد رشد کنند.

رشته دلفین ها

نور رشته دلفین ها

رشته دلفین ها وقتی در محیط داخلی خارجی پرورش می یابند اگر هر روز در معرض آفتاب مستقیم قرار بگیرند ، به راحتی می توانند رشد کنند، اما وقتی به عنوان گیاهان خانگی پرورش می یابند بهترین عملکرد را دارند.

یک پنجره رو به جنوب ایده آل است ، اما در محیط رشد نیز می توانند با نور متوسط ​​سازگار شوند. در صورت نیاز ، می توان از چراغ های رشد استفاده کرد تا نور اضافی برای رشته دلفین های شما فراهم شود.

خاک

همانند اکثر ساکولنت ها ، یک رشته دلفین به خاک خشک و خوب زهکشی شده نیاز دارد. مخلوط کاکتوس / ساکولنت موجود در بازار برای این گیاه مناسب است ، اما شما همچنین می توانید مخلوط خود را در خانه درست کنید. به سادگی 2 قسمت خاک گلدان ، 1 قسمت پوکه یا پرلیت و 1 قسمت ماسه را با هم ترکیب کنید.

آب

برگهای یک رشته دلفین می تواند آب را برای مدت طولانی نگه دارند و به همین ترتیب ، آنها مقاوم به خشکی هستند و نیازی به آبیاری منظم ندارند.

برای جلوگیری از پوسیدگی ریشه ، اجازه دهید خاک بین دو آبیاری کاملا خشک شود و سپس به خوبی آبیاری کنید. در ماه های پاییز و زمستان که ساکولنت به خواب می رود ، آبیاری خود را کاهش دهید.

دما و رطوبت رشته دلفین ها

رشته دلفین ها در دمای متوسط ​​و سطح رطوبت خانگی در محیط داخلی به خوبی رشد می کنند. جالب اینجاست که گرچه این گیاهان نسبت به سرما مقاوم نیستند ، اما آنها دمای زمستان را تا 4 درجه سانتیگراد تحمل می کنند.

اگر در منطقه ای با زمستان های سرد زندگی می کنید ، این بدان معناست که لازم نیست گیاهتان را در نزدیکی پنجره های سرد دور کنید.

رشته دلفین

کود

ساکولنت رشته دلفین به کوددهی منظم نیاز ندارند. در حقیقت ، کوددهی بیش از حد این گیاه باعث از بین رفتن شکل نمادین برگها می شود. با این حال ، آنها می توانند از یک تغذیه سبک در اوایل بهار برای تقویت رشد و تشویق شکوفایی بهره مند شوند.

استفاده از کودهای آلی مانند کمپوست کرم ، جلبک مایع یا امولسیون ماهی معمولاً توصیه می شود.

آیا رشته دلفین ها سمی هستند؟

متأسفانه ، رشته دلفین ها برای گربه ها و سگ ها سمی است ، بنابراین احتیاط کنید که این خیوانات خانکی به گیاه نزدیک نشوند. همچنین اطمینان حاصل کنید که گیاه خود را از دسترس کودک نوپا یا کودک کنجکاو دور نگه دارید زیرا آنها همچنین می توانند برای انسان سمی باشند.

گلدان گذاری و تعویض خاک رشته دلفین ها

این ساکولنت های رشته ای می تواند ریشه ای بودن را تحمل کند و نیازی به بارگذاری منظم آن نیست. در حقیقت ، یکی از بهترین راه های تشویق شکوفه ها ، نگه داشتن گیاه کمی ریشه دار است.

با این حال ، هر دو سال یک بار باید یک رشته دلفین را دوباره بارگزاری کنید تا اطمینان حاصل کنید که محیط گلدان تازه می شود و اندازه گلدان افزایش می یابد.

انتخاب گلدان با سوراخ زهکشی یکی از مهمترین قسمتهای تولید مجدد این گیاه است. این به جلوگیری از پوسیدگی ریشه و غرقاب شدن خاک کمک می کند. رشته دلفین ها هم در گلدان های پلاستیکی و هم در گلدان های سفالی می توانند به خوبی عمل کنند ، با این حال ، برخی از باغبانان گلدان سفال را ترجیح می دهند زیرا به جذب رطوبت بیش از حد خاک کمک می کند.

ساکولنت رشته دلفین

تکثیر رشته دلفین ها

رشته دلفین ها را می توان به راحتی از قلمه های ساقه در آب یا خاک تکثیر کرد. قلمه هایی بگیرید که حداقل 2-3 گره در امتداد ساقه داشته باشند تا بیشترین موفقیت را داشته باشید. گره ها را می توان در نقاطی که برگها از ساقه رشد می کنند و محل رشد ریشه های جدید است ، یافت.

اگر قلمه ساقه را در آب تکثیر می کنید ،برگ ها را از گره پایین یا دو حلقه خارج کنید تا از پوسیدگی برگها اطمینان حاصل کنید. ریشه ها باید طی چند هفته ایجاد شوند ، در آن زمان می توانید قلمه را به خاک منتقل کنید.

اگر فقط در خاک تکثیر می کنید ، کافی است قلمه ساقه را در بالای خاک قرار دهید و از مرطوب نگه داشتن خاک تا زمان رشد ریشه اطمینان حاصل کنید.

آفات / بیماری های شایع

آفات معمول گیاهان خانگی مانند شته ها ، گیاهان شپشک ، مقیاس و کنه های عنکبوتی همه می توانند برای رشته دلفین ها مسئله ساز باشند.

این آفات همه مکنده های شیره هستند و در صورت عدم درمان می توانند گیاه بزرگی را خراب کنند. با وجود تشخیص به موقع و درمان مناسب ، این آفات شایع گیاهان خانگی به راحتی قابل کنترل هستند.

این گیاهان مستعد ابتلا به بیماری خاصی نیستند ، به غیر از پوسیدگی ریشه که ناشی از آبیاری بیش از حد است. تا زمانی که خاک کاملاً خشک نشده آبیاری نکنید و گیاه را در گلدان با سوراخ زهکشی مناسب بکارید و از مخلوط خاک با زهکشی مناسب استفاده کنید ، با این کار مشکلی ندارید.

معرفی ساکولنت آدرومیسکوس کریستاتوس (برگ چین دار)

آدرومیسکوس کریستاتوس (Adromischus cristatus) یا گیاهان برگ چین دار ، یک گیاه آبدار با رشد آهسته از خانواده Crassulaceae است. برگ ها گوشتی و مثلثی شکل که از یک پایه مرکزی به سمت بالا رشد می کنند ، و در بالا “چین خورده” می شوند ، که منجر به نام عمومی گیاه می شود. برگ های گیاه پوشیده از موهای ریزی است که ظاهری مبهم به آنها می دهد.

چگونه گیاهان آدرومیسکوس کریستاتوس را پرورش دهیم

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس ، ساکولنتی دوستدار آفتاب و بومی آفریقای جنوبی هستند. آنها درجه حرارت گرم و نور زیاد را ترجیح می دهند اما می توانند درجه حرارت را تا یخ زدگی تحمل کنند و در صورت لزوم نور را کاهش می دهند.

اگر این گیاهان در شرایط ایده آل خود رشد کنند ، در ماه های بهار یا تابستان شکوفا می شوند و دارای گل های زیبا به رنگ سفید مایل به قرمز هستند که از ساقه بلند از گیاه اصلی بیرون می آیند.

گرچه برای این گیاهان ایده آل است که در فضای باز رشد کنند ،اما آنها می توانند به راحتی با محیط های داخلی نیز سازگار شوند. هیچ مهارت خاصی لازم نیست ، طبیعت مقاوم گیاه باعث می شود این گیاهان ساکولنتی عالی باشند هم برای علاقه مندان به گیاهان و هم برای مبتدیان.

ساکولنت آدرومیسکوس کریستاتوس

نور گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس آفتاب کامل را ترجیح می دهند ، که فقط در صورت رشد در فضای باز می توان به آن دست یافت. این گیاه هنگام پرورش در محیط داخلی باید در محلی قرار بگیرند که نور مستقیم و آفتاب دریافت کند. اگر در مکانی زندگی می کنید که تابش مستقیم نور خورشید زیاد نیست ، می توانید کمبود نور را با نور مصنوعی جبران کنید.

خاک

گیاهان آدرومیسکوس کریستاتوس به خاک متخلخل و خوب زهکشی نیاز دارند که اجازه می دهد تا آب به راحتی از گیاه عبور کند. به طور معمول ، مخلوط گلدان های استاندارد برای کاکتوس ها و ساکولنت ها بسیار متراکم هستند و یک خاک مخصوص کاکتوس ایده آل است. خاک کاکتوس را می توان در بیشتر مراکز باغ و گلخانه فروشگاه ها و مراکز خرید اینترنتی یافت.

آب

به طور کلی ، گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس یا برگ چین دار برای زنده ماندن به آب زیادی احتیاج ندارند و آبیاری بیش از حد باعث از بین رفتن گیاه می شود. باید صبر کنید تا خاک بین دو آبیاری کاملا خشک شود. معمولاً این در طول تابستان یک تا دو هفته خواهد بود ، اما در طول زمستان ، ممکن است فقط لازم باشد که گیاه را در کل یک یا دو بار آبیاری کنید.

ساکولنت آدرومیسکوس کریستاتوس

دما و رطوبت گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

شرایط گرم و خشک برای گیاه ایده آل است. معمولاً متوسط ​​دما و رطوبت خانوار برای آنها مناسب است. با این حال ، می توانند دمای کمی سردتر از اکثر ساکولنت ها و کاکتوس ها را تحمل کنند ، اما توصیه نمی شود که آنها در زمستان در معرض دمای کمتر از یخبندان قرار گیرند.

کود

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس خود را در طول دوره رشد فعال (ماه های بهار و تابستان) یک یا دو بار با کود مایع مخصوص کاکتوس و ساکولنت بارور کنید. در ماه های پاییز یا زمستان کود دهی نکنید زیرا گیاه بیشتر در معرض سوختن کود است.

گلدان گذاری گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس فقط در صورت لزوم باید مجدداً تعویض خاک یا گلدان شوند و نیازی به گلدان گذاری مجدد منظم ندارند. هنگام انتخاب گلدان برای گیاه ، گلدان با زهکشی مناسب برای اطمینان از اینکه گیاه از آبیاری زیاد و پوسیدگی ریشه رنج نمی برد ، ضروری است. به طور معمول گلدان های سفالی یک گزینه عالی برای ساکولنت ها و کاکتوس ها هستند زیرا به جذب رطوبت اضافی کمک می کند.

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس را تکثیر کنید

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس به راحتی از طریق قلمه برگ تکثیر می شوند ، اما از طریق بذر نیز می توانند تکثیر شوند. برای تکثیر با استفاده از قلمه های برگ ، یک برگ را با دقت از گیاه جدا کنید و آن را روی یک سینی خاک و در معرض نور غیر مستقیم قرار دهید. در عرض چند هفته باید شاهد ریشه های کوچک در حال رشد از انتهای برگ باشید .

تا زمانی که این ریشه ها را ندیدید ، خاک را مرطوب کنید ، هنگامی که ریشه ها ظاهر شد ، ریشه ها را روی برگ آبیاری کنید. در نهایت ، شما شاهد رشد گیاه کوچکی در پایه برگ خواهید بود. برگ مادری را به گیاه جدید بچسبانید تا سرانجام خشک شود و بیفتد.سرانحام از گیاه جدید طبق دستورات مراقبت کنید.

سمیت گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاهان آدرومیسکوس کریستاتوس در صورت بلع برای انسان ، گربه و سگ سمی هستند.حتما در مکانی نگهداری کنید که برای کودکان نوپا یا حیوانات خانگی کنجکاو به راحتی قابل دسترسی نباشد.

مشخصات گیاه دندان ببری

اگر به دنبال یک گیاه منحصر به فرد و با نگهداری کم هستید ، بیشتر به گیاه دندان ببری (فائوکاریا تیگرینا Faucaria tigrina) نگاه کنید. این گیاهان به دلیل برگهای تند و خوشه ای که به آن ظاهری شبیه دندان حیوانات داده است ، در میان جمع کنندگان گیاهان آپارتمانی و آماتورها مورد احترام است.

گرچه سنبله های برگ آنها ممکن است ترسناک به نظر برسند ، اما در واقع نرم و بی ضرر هستند و برای کمک به هدایت رطوبت از هوا به ریشه های گیاه طراحی شده اند.

اگر تجربه پرورش ساکولنت های دیگری مانند آلوئه یا هاورتیا را دارید ، در پرورش ساکولنت دندان ببری مشکل نخواهید داشت.

چگونه ساکولنت دندان ببری را پرورش دهیم

ساکولنت های دندان ببری که به آن ساکولنت های دندان(فک) کوسه نیز گفته می شود ، ساکولنت های مقاوم و با رشد آهسته هستند که در صورت داشتن شرایط مناسب می توانند در محیط داخلی رشد کنند. بوته ساکولنتهای دندان ببری بومی استان کیپ شرقی در آفریقای جنوبی و در آنجا می توان در میان سنگها و خاک رس در بیابانهای نیمه گرمسیری منطقه مشاهده کرد.

فصل رشد آنها از بهار آغاز می شود و در تمام تابستان ادامه دارد و آنها گلهای زرد درخشان را در طول پاییز به نمایش می گذارند. اگرچه معمول نیست که وقتی در فضای داخلی رشد می کنند ، گل دهند. ساکولنت های دندان ببری برای حیوانات یا انسان سمی نیستند ، اما خوردن گیاه توصیه نمی شود ، بنابراین هنگام رشد دندان ببری حتما بر کودکان یا حیوانات خانگی کنجکاو نظارت کنید.

ساکولنت های دندان ببر مستعد ابتلا به آفات یا بیماری خاصی نیستند ، با این وجود اگر بیش از حد آبیاری شوند یا در معرض رطوبت زیاد قرار بگیرند ، به راحتی می توانند پوسیدگی ریشه ایجاد کنند. از علائم اصلی پوسیدگی ریشه می توان به لکه های قهوه ای روی برگها و نزدیک پایه گیاه و همچنین برگها یا ساقه های گل آلود اشاره کرد.  فوکاریا تایگرینا خود را در یک محل روشن و آفتابی در خانه خود قرار دهید تا رشد کنند.

خاک

مانند اکثر ساکولنت ها ، ساکولنت ها برای رشد به خاک متخلخل و زهکشی خوب نیاز دارند. در زیستگاه طبیعی آنها ، اغلب می توان در مناطق صخره ای و باز تشکیل شده از خاک رس آنها را مشاهده کرد. اما در فضای داخلی ، یک خاک استاندارد کاکتوس یا یک مخلوط 1: 1 خاک گلدان و پرلیت کافی است.

نور ساکولنت دندان ببری 

ساکولنت های دندان ببری گیاهانی دوستدار آفتاب هستند که حداقل به سه ساعت نور مستقیم و روشن در روز نیاز دارند. جابجایی گیاه در تابستان به بیرون کمک می کند تا نوری را که لازم دارد بدست آورد.

اگرچه غیر معمول است که گیاهان ساکولنت دندان ببری در هنگام رشد در فضای داخلی شکوفا شوند ، اما قرار دادن گیاه در تابستان در فضای باز به افزایش احتمال گلدهی کمک می کند. ساکولنت های دندان ببری در ماه های زمستان نور کمتری را تحمل می کنند ، اما هنوز هم باید در یک مکان روشن قرار بگیرند.

آب 

در طول دوره رشد خود (فروردین تا شهریور) ، ساکولنت های دندان ببر باید بیشتر آبیاری شوند و خاک باید همیشه مرطوب و ملایم باشد. در طول پاییز و زمستان اجازه دهید خاک بین دو آبیاری کاملا خشک شود.

دما و رطوبت ساکولنت های دندان ببری

ساکولنتهای دندان ببر در زیستگاه بومی خود در شرایط گرم و خشک رشد می کنند. با این حال ، آنها همچنین قادر به تحمل درجه حرارت پایین تر از بسیاری دیگر از گونه های آبدار هستند. وقتی در خانه رشد می کند ، متوسط ​​رطوبت خانگی برای این ساکولنت مناسب است ، اما نباید در معرض رطوبت زیاد قرار بگیرند (بنابراین حمام احتمالاً مکان ایده آل برای این ساکولنت ها نیست). در طی دوره رشد ، ساکولنتهای دندان ببر به دمای بالاتر (20 تا 32 درجه سانتیگراد) نسبت به ماههای زمستان (15 تا 23 درجه سانتیگراد) نیاز دارند.

کود

ساکولنتهای دندان ببر نیازی به کوددهی منظم ندارند. در حقیقت ، کود بیش از حد می تواند منجر به رشد ناموزون  شود که باعث می شود گیاه لگی شود یا از هم بپاشد. با این حال ، در طول دوره رشد فعال (فروردین تا شهریور) ساکولنت های فک ببر را می توان یک یا دو بار با یک کود مایع رقیق شده بارور کرد تا به رشد جدید کمک کند.

گلدان گذاری مجدد دندان ببری

ساکولنتهای دندان ببر رشد کندی دارند و بنابراین نیازی به تغییر گلدان مکرر ندارند. آنها باید فقط زمانی که از ظرف قبلی خود بیش از حد رشد کردند، تقریباً هر دو سال یکبار یا بیشتر بارگیری شوند. هنگام جابجایی مجدد ساکولنت دندان ببر ، به یاد داشته باشید که از ظروف گلدان کم عمق استفاده کنید زیرا این ساکولنت دارای سیستم ریشه ای کم عمق است. همچنین باید اطمینان حاصل کنید که گلدان مورد استفاده شما دارای سوراخ های زهکشی است زیرا ساکولنت های دندان ببر در صورت ماندن در آب گلدان ، پوسیده می شوند.

ساکولنت های دندان ببر را تکثیر کنید

ساكولنت های دندان ببر مانند گیاهان آلوئه و ساكولنت هاورتیا با جدا كردن پاجوش ها از گیاه اصلی تکثیر می یابند. بهتر است که دندان ببر را در دوره رشد فعال خود ، در اواخر بهار یا اوایل تابستان تکثیر کنید. هنگام جدا کردن پاجوش ها ، ممکن است برخی از آن ها ریشه ی مناسبی نداشته باشند. این پاجوش ها را نباید بلافاصله در خاک قرار داد ، بلکه باید قبل از بارگیری مجدد روی آن پیله تشکیل شود. وقتی پایه پاجوش سخت شد ، می توان آن را همانند گیاه معمولی در خاک قرار داد.

ساکولنت های دندان ببر که به تازگی تکثیر شده اند باید در نور متوسط ​​قرار بگیرند و با توسعه سیستم های ریشه ای آنها کمتر آب داده شوند. بعد از چند هفته ،به تدریج در معرض نور مستقیم و روشن قرارگیرند و به عنوان یک گیاه معمولی پرورش یابند.

گیاهان کالانکوئه تومنتوسا از گیاهان بسیار محبوب خانگی هستند.زیرا مراقبت از آنها بسیار آسان است. آنها در بیشتر گلخانه ها ، مراکز باغها و فروشگاه های گیاهان فروخته می شوند و به دلیل اینکه ساکولنت های فازی هستند به راحتی قابل شناسایی هستند.کالانکوئه تومنتوسا با برگهای مبهم به رنگ سبز آبی که با قرمز تیره یا قهوه ای شکلاتی پوشانده می شوند مشخص می شوند.

در ادامه بیاموزید که چگونه این گیاه ساکولنت محبوب را داخل خانه پرورش دهید.

چگونه می توان ساکولنت های کالانکوئه تومنتوسا را پرورش داد

کالانکوئه تومنتوسا (Kalanchoe tomentosa) ساکولنت هایی با رشد عمودی از خانواده Crassulaceae هستند که بومی ماداگاسکار هستند. از آنها می توان به راحتی ساكولنت نگهداری كرد و نسبت به سایر گونه های آبدار به نور خورشید كمتری نیاز دارند. در نتیجه ، کالانکوئه تومنتوسا در فضای داخلی مانند گیاهان آپارتمانی شکوفا می شوند ، اگرچه وقتی در خانه رشد نمی کنند ، به سختی شکوفا می شوند.

ساکولنت های کالانکوئه تومنتوسا با نام های رایجی از جمله گیاه پاندا ، گوش بیدمشک ، کالانکوئه مخملی ، گیاه مخمل خواب دار ، بانوی سفید ، کاکتوس خرس عروسکی و گیاه پیله شناخته می شوند.

ساکولنت کالانکوئه تومنتوسا

نور کالانکوئه تومنتوسا

کالانکوئه تومنتوسا از نور روشن و غیرمستقیم استقبال می کنند. برخلاف سایر گونه های ساکولنت عاشق خورشید ، Kalanchoe tomentonsa در آفتاب مستقیم عملکرد خوبی ندارد و به سوختگی برگ حساس است.

در حالی که این ساکولنت به نور مستقیم خورشید احتیاج ندارند ، اما برای رشد و نمو به مقدار کافی نور غیر مستقیم نیاز دارند. اگر متوجه شدید که این گیاه دچار لگی (افتادگی) می شود ، آن را به مکان روشن تری منتقل کنید.

آب

کالانکوئه تومنتوسا را می توان کم آب دانست. به خصوص در ماه های زمستان که گیاه در حالت خواب است ، اجازه دهید خاک بین آبیاری کاملاً خشک شود. و ممکن است در ماه های گرم تابستان به آبیاری مکرر نیاز داشته باشند.

خاک

همانند اکثر ساکولنت ها ، کالانکوئه تومنتوسا به خاک خشک و خوب زهکشی نیاز دارد. کاکتوس یا مخلوط خاک شاداب برای این کافی است؛ و می توان آن را در بیشتر مراکز باغ و گلخانه ها خریداری کرد.

کالانکوئه تومنتوسا

دما و رطوبت کالانکوئه تومنتوسا

در مورد این گیاهان ، نیازی به نگرانی در مورد رطوبت نیست آنها دربرابر شرایط خشک مقاوم هستند! رطوبت متوسط ​​خانگی برای این ساکولنت ها مناسب است.

با این حال ، ساکولنت های کالانکوئه تومنتوسا به اندازه سایر گونه های ساکولنت تحمل گرما ندارند. آنها ممکن است در گرمای شدید رنج ببرند ، به خصوص اگر در ماه های تابستان در خارج از خانه پرورش داده شوند. هنگام انتخاب مکان برای این گیاه این نکته را بخاطر بسپارید.

علاوه بر این ، به خاطر داشته باشید که این ساکولنت ها مقاومت به سرما ندارند.اگر در تابستان آن ها را در خارج از خانه نگهداری می کنید قبل از اولین یخ زدگی آن را به داخل بازگردانید.

کود دادن

کوددهی منظم برای این گیاهان لازم نیست. با این حال ، کود دهی یکبار در ابتدای فصل رشد (ماه های بهار) می تواند به تشویق رشد قوی کمک کند. کود کاکتوس بهترین است.

گلدان کالانکوئه تومنتوسا

کالانکوئه تومنتوسا رشد نسبتاً آهسته ای دارد و فقط در صورت لزوم باید تعویض گلدان شود.به طور کلی هر دو سال یکبار. اگر می خواهید گیاه خود را دوباره گلدان کنید ، انجام این کار در فصل رشد فعال بهترین کار است زیرا توانایی تحمل اغتشاشات را به راحتی دارد.

این گیاهان در مورد ظروف و گلدان کاشت انتخابی نیستند و تقریباً در هر گلدان می توانند کارایی خوبی داشته باشند. با این حال ، به یاد داشته باشید که یک گلدان با یک سوراخ زهکشی برای جلوگیری از آبیاری بیش از حد کمک می کند. علاوه بر این ، گیاهان ساکولنت (از جمله گیاه کالانکوئه تومنتوسا) در گلدان های سفالی به خوبی عمل می کنند زیرا به جذب آب اضافی از خاک کمک می کند.

مسمومیت کالانکوئه تومنتوسا

گیاهان کالانکوئه تومنتوسا برای گربه ها و سگ ها سمی هستند. در صورت مصرف ، ممکن است منجر به استفراغ و اسهال و همچنین ریتم غیرطبیعی قلب شود، اما این نادر است.

گیاه شکلاتی کالانکوئه تومنتوسا

تکثیر ساکولنت کالانکوئه تومنتوسا

کالانکوئه تومنتوسا به راحتی تکثیر می شوند ، اگرچه به طور قابل توجهی تکثیر ساکولنت های دارای برگ فازی نسبت به ساکولنت های معمولی دشوارتر هستند ، بنابراین ممکن است نیاز به آزمایش و خطا باشد. با جداسازی برگها و جدا شدن شاخه های شاخه ای می توان آنها را تکثیر کرد.

برای تکثیر این گیاهان با جداسازی برگ ، یک برگ سالم روی ساکولنت انتخاب کنید . برگ را به آرامی با چرخاندن در جهت عقربه های ساعت و خلاف جهت عقربه های ساعت بردارید تا از ساقه خارج شود. اطمینان حاصل کنید که این یک جدایی تمیز است ،به این معنی که هیچ بخشی از برگ روی ساقه باقی نمانده است. برگها باید به طور تمیز جدا شوند تا با موفقیت تکثیر شوند.

پس از جدا شدن برگ از ساقه اصلی گیاه ، آن را در سینی پر از خاک گلدان قرار داده و در محلی قرار دهید که نور روشن و غیرمستقیم دریافت کند. طی 2-3 هفته باید شاهد ریشه های ریز از انتهای برگ جدا شده باشید. آبیاری ریشه های جدید را هر چند روز به آرامی شروع کنید.

در نهایت ، یک گل رز کوچک در انتهای برگ رشد می کند. برگ مادر را جدا نکنید تا به خودی خود بریزد – این برگ انرژی و مواد مغذی گیاه جدید را تأمین می کند.

گیاهان سالم و بالغ نیز به راحتی در شاخه هایی رشد می کنند که می توانند به عنوان گیاهان جدید جدا و رشد داد. اجازه دهید شاخه برای چند ماه رشد کند تا زمانی که ریشه های خود رشد کند و به اندازه کافی قوی باشد تا بتواند به طور مستقل زنده بماند. سپس ، یک قیچی تیز یا قیچی هرس برداشته و یک برش تمیز بزنید تا شاخه جدا شود. بگذارید شاخه بریده به مدت یک روز برای تشکیل کالوس دست نخورده بماند و سپس گیاه ساکولنت جدید را در خاک کاکتوس بکارید. آبیاری نکنید تا ریشه ها شروع به رشد کنند تقریباً 2-3 هفته.

آفات / بیماری های شایع کالانکوئه تومنتوسا

خوشبختانه ،این ساکولنت ها مستعد ابتلا به هر گونه آفات یا بیماری جدی نیستند. با این حال مراقب آفات و بیماری های شایع گیاهان آپارتمانی مانند جلبک های پوستی ، فلس ، لکه برگ و کنه های عنکبوتی باشید.

افوربیا اوبسا یا گیاه بیس بال (Euphorbia obesa) نوعی گیاه ساکولنت است که بومی استان کیپ آفریقای جنوبی است. از زمان کشف آن در اواخر دهه 1800 ، افوربیا اوبسا به دلیل ظاهر منحصر به فرد و نیازهای نگهداری کم ، محبوبیت خود را به عنوان گیاهان آپارتمانی نشان داد.

در واقع ، گیاهان افوربیا اوبسا به دلیل برداشت ناپایدار ، در زیستگاه بومی خود گونه ای در معرض خطر محسوب می شوند ، اگرچه در بیشتر مراکز باغ و گلخانه ها به راحتی می توان آنها را یافت. امروزه قوانين ملي و بين المللي كه برداشت این گياهان را ممنوع مي كند ، در تلاش است تا از جمعيت باقيمانده گياهان بيس بال كه در طبيعت وجود دارد ، محافظت شود.

در حالی که به نظر می رسد این گیاهان در نگاه اول بخشی از خانواده کاکتوس ها هستند ، اما در واقع آنها بخشی از جنس Euphorbia در خانواده آبدار هستند ، اگرچه شباهت های زیادی با کاکتوس ها دارند.

از این گیاهان گاهی اوقات گیاهان خارپشت دریایی نیز یاد می شود زیرا شباهت زیادی به این موجود دارند.

چگونه می توان گیاهان افوربیا اوبسا را پرورش داد

افوربیا اوبسا تا زمانی که نیاز آنها به نور و آب تأمین شود ، گیاهانی نسبتاً آسان برای مراقبت هستند. آنها ساکولنت هایی با عمر طولانی و رشد آهسته هستند که از نظر شکل پیازی ، نشانه های V شکل و برجستگی های درز مانند شبیه دوخت هستند. گیاهان جوان به شکل گرد هستند اما با بلوغ کشیده تر و استوانه ای تر می شوند.

این گیاهان از طریق بذر تکثیر می شوند ، که این امر می تواند تکثیر آنها را برای یک دارنده متوسط ​​گیاه دشوار کند. آنها برگ یا شاخ و برگ تولید نمی کنند اما در ماه های تابستان گل های کوچک و معطر تولید می کنند. این گیاهان دو منظوره هستند ، یعنی هر گیاه گل نر یا ماده تولید می کند. در صورت گرده افشانی مناسب ، گیاهان ماده می توانند سالانه 150 دانه تولید کنند. گیاهان بیس بال به دلیل میزان تکثیر فراوان ، به طور یکسان در نهالستان های تجاری ، گلخانه ها و مراکز باغ تولید شده اند.

افوربیا اوبسا

نور افوربیا اوبسا

در زیستگاه بومی خود ، این گیاهان به مقدار زیادی از نور مستقیم خورشید عادت کرده اند. وقتی  در محیط داخلی رشد می کنند ، باید حداقل 4 ساعت در روز از نور مستقیم خورشید استفاده کنند. از دست دادن رنگ و الگو و همچنین از بین رفتن شکل ، همگی نشانگر آن است که افوربیا اوبسا شما نور کافی دریافت نمی کند. رشد etiolated یا «لگی» نشانه دیگری است. گیاه بیس بال خود را در یک پنجره جنوبی یا شرقی در خانه قرار دهید تا اطمینان حاصل شود که نور خورشید را کافی دریافت می کند.

خاک افوربیا اوبسا

به منظور رشد و نمو به خاک گلدان زهکشی خوبی نیاز دارند و باید در مخلوط گلدان برای کاکتوس ها و ساکولنت ها کاشته شوند. خاک کاکتوس در بیشتر گلخانه ها و مراکز باغ موجود است ، اما اگر یکی از آنها را به راحتی در دسترس ندارید ، می توانید با مخلوط کردن 3 قسمت خاک گلدان معمولی ، 2 قسمت شن و ماسه درشت و 1 قسمت پرلیت ، خاک خود را تهیه کنید.

آب

این گیاهان ، مانند اکثر ساکولنت ها و کاکتوس ها ، آبیاری بیش از حد را به خوبی تحمل نمی کنند. گیاه را فقط پس از خشک شدن کامل خاک آبیاری کنید. گیاهان افوربیا اوبسا در ماه های بهار و تابستان به آب بیشتری و در دوره خاموش در ماه های پاییز و زمستان به مقدار کمتری آب نیاز دارند.

ساکولنت افوربیا اوبسا

دما و رطوبت افوربیا اوبسا

این گیاهان دمای گرم را ارزیابی می کنند. هنگامی که در داخل رشد می کنند ، متوسط ​​دمای خانوار بیش از حد کافی است. با این حال ، مراقب باشید از قرار دادن گیاه خود در مناطقی که دارای کشش سرد است جلوگیری کنید زیرا می تواند رشد را مهار کند.

کود

همانند اکثر ساکولنت ها ، گیاهان افوربیا اوبسا نیازی به کوددهی منظم ندارند زیرا آنها به رشد در خاک فقیر از مواد مغذی عادت کرده اند. با این حال ، کوددهی گیاه در بهار می تواند به رشد آن در اوج فصل رشد کمک کند. برای داشتن بهترین نتیجه حتما از کود کاکتوس / ساکولنت استفاده کنید.

Euphorbia obesa

گلدان افوربیا اوبسا

گیاهان افوربیا اوبسا احتیاج به تغییر مکان مکرر ندارند و فقط باید هنگامی که محیط گیاه به لبه گلدان فشار می یابد ، مجدداً بارگیری شود. هنگام تهیه ، دستکشهای محافظتی مخصوص باغبانی باید همیشه پوشیده شوند زیرا شیره آنها هنگام تماس پوست را تحریک می کند.

گیاه افوربیا اوبسا

سمی بودن گیاهان افوربیا اوبسا

گیاهان افوربیا اوبسا مانند تمام گیاهان در جنس Euphorbia ، حاوی یک شیره سفید شیری سمی به نام لاتکس است که برای انسان ، سگ و گربه سمی محسوب می شود. لاتکس یک ماده تحریک کننده پوست است که می تواند باعث سوختگی و بثورات شود و همچنین در صورت بلع باعث تحریک دهان و معده می شود. در حین گلدان کاری و حمل و نقل مجدد این گیاهان باید مراقبت بیشتری انجام شود تا اطمینان حاصل شود که در تماس با لاتکس نیستید.

رشته یاقوت (Othonna capensis) ساکولنت رشته ای است که باید به مجموعه خود اضافه کنید. این گیاه ساکولنت که با نام مستعار “گردنبند یاقوت” یا “رشته ترشی” نیز شناخته می شود ، دارای برگهای نازک بیضی شکل و یک ساقه بنفش مایل به قرمز است. رشته یاقوت به عنوان بخشی از خانواده Asteraceae ، بیشترین ارتباط را با جنس Senecio دارد که شامل ساکولنت های محبوب مانند رشته مرواریدها ، رشته های موز ، رشته دلفین ها و غیره است.

با این حال ، رشته یاقوت دارای ویژگی منحصر به فردی است که آن را از سایر ساکولنت های انتهایی متمایز می کند. برگ های لوبیای شکل آن که به نام خود واقعی است ، هنگامی که گیاه تحت تنش است ، قرمز یاقوتی درخشان می شود.

مراقبت از رشته یاقوت

رشته یاقوت یک گیاه جوانه ای است که به راحتی قابل رشد است و در بیشتر اوقات سال که از آن به طور صحیح مراقبت می شود ، گل های زرد ظریف را در اختیار شما قرار می دهد. این ساکولنت بومی آفریقای جنوبی به لطف برگهای لوبیایی شکل که می توانند آب را برای مدت طولانی نگه دارند ، به مقاومت در برابر خشکی مشهور است. رشته های یاقوت خود را در مکانی روشن قرار دهید و هر دو هفته یکبار آن را آبیاری کنید تا رشد کند.

رشته یاقوت

نور

پنجره ای روشن ، آفتابی و رو به جنوب که حداقل شش ساعت از تابش مستقیم آفتاب برخوردار است ، محیط ایده آل برای رشته های یاقوت است. یک رشته یاقوت در هنگام رشد در فضای باز بهترین عملکرد را در شرایط آفتاب کامل تا سایه جزئی دارد. این بدان معناست که وقتی این ساکولنت در فضای داخلی رشد می کند باید تا حد ممکن به آن نور داده شود.

درست مانند نام آن ، هنگامی که در آفتاب مستقیم رشد می کند ، برگها قرمز یاقوتی می شوند. با این حال ، هنگامی که در شرایط کم نور رشد می کند ، برگ ها به سبز تبدیل می شوند و گیاه بیشتر افتاده می شود.

اگر ناحیه ای ندارید که به اندازه کافی یاقوت شما نور آفتاب دریافت کند ، در زیر نورهای مصنوعی شدید رشد نیز خوب خواهد بود.

خاک

ساکولنت رشته یاقوت به خاک اسیدی با زهکشی خوب و PH بین 6.0 تا 6.5 نیاز دارد. از مخلوط کاکتوس و خاک ساکولنت که در بازار موجود است می توان برای یک رشته یاقوت استفاده کرد ، یا می توانید با اصلاح خاک گلدان منظم با پرلیت ، ماسه و یا پوکه فراوان ، مخلوط خاک خود را ایجاد کنید تا زهکشی ایجاد شود.

ساکولنت رشته یاقوت

آب

بگذارید  در بین آبیاری کاملا خشک شود. همانند اکثر ساکولنت ها ،مانند رشته یاقوت در صورت آبیاری بیش از حد در معرض پوسیدگی ریشه قرار دارد و مقاوم به خشکی محسوب می شود. اجازه دهید خاک خشک شود و سپس کاملاً آبیاری کنید و اجازه دهید آب اضافی از گلدان خارج شود.

دما و رطوبت رشته یاقوت

این ساکولنت برای آب و هوای سرد نیست و در دماهای گرم بهتر عمل می کند. هرگز اجازه ندهید در مدت زمان طولانی در دمای زیر 10 درجه سانتیگراد بنشیند.

در فضای داخلی رشد می کند و در درجه حرارت و رطوبت خانگی معمول است. از قرار دادن در کنار پنجره های سرد یا کدر در دمای شدید زمستان خودداری کنید.

کود

همانند بیشتر ساكولنت ها ، سنگین نیست و نیازی به تعزیه منظم ندارد. با این حال ، برای حمایت از رشد جدید ،می توان چند بار در طول ماه های بهار و تابستان بارور کرد. برای بهترین نتیجه از کودی استفاده کنید که ازت کم داشته باشد.

آیا رشته یاقوت سمی است؟

هیچ اطلاعاتی در مورد سمیت این ساکولنت ذکر نشده است ، با این حال به عنوان یکی از نزدیکان تیره Senecio ، که هنگام خوردن غذا برای حیوانات خانگی و انسان بسیار سمی محسوب می شود بهتر است با رشته یاقوت احتیاط کنید در اطراف کودکان و حیوانات خانگی .

گلدان و بارگزاری مجدد رشته یاقوت

این ساکولنت های انتهایی معمولاً نیاز به بارگذاری مجدد و مکرر ندارند و بد نیست کمی ریشه دار شوند. گلدان گزاری مجدد هر دو تا سه سال باید کافی باشد.

وقتی گلدان را انتخاب می کنید ، اطمینان حاصل کنید که گلدان یک سوراخ تخلیه داشته باشد تا زهکشی مناسبی داشته باشید و فقط هنگام تهیه مجدد یک سایز گلدان بزرگ تر انتخاب کنید.

رشته یاقوت

تکثیر رشته یاقوت 

این ساکولنت را می توان با قلمه های ساقه به راحتی تکثیر کرد. هنگام گرفتن قلمه اطمینان حاصل کنید که حداقل 2-3 گره روی هر ساقه وجود داشته باشد.قلمه ها می تواند در خاک و آب ریشه داشته باشد ، اگرچه میزان موفقیت معمولاً در خاک بیشتر از آب است زیرا احتمال پوسیدگی آنها کمتر است.

برای تکثیر با استفاده از خاک ، یک سینی یا گلدان کم عمق را با خاک کاکتوس یا ساکولنت پر کرده و قلمه های ساقه را در بالای خاک قرار دهید. تا زمانی که ریشه ها تثبیت شده و رشد جدیدی مشاهده شود ، خاک را مرطوب نگه دارید (اما غرقاب نباشد) تا به تقویت ریشه زایی کمک کند.

اگر می خواهید به جای خاک در آب گسترش دهید ، قلمه های ساقه را بگیرید و برگ های پایین آن را بردارید تا ساقه و گره ها در معرض دید قرار گیرد و سپس انتهای ساقه را در آب قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که حداقل 1 یا 2 گره در آب غوطه ور شده اند. استفاده از ظروف شیشه ای مانند شیشه های کوچک ، گلدان ها به شما کمک می کند تا رشد ریشه را تحت نظر داشته باشد. آب باید هفتگی عوض شود. وقتی ریشه در آب تثبیت شد ، قلمه ها را به خاک منتقل کنید و خاک را برای یکی دو هفته اول مرطوب نگه دارید تا ریشه ها دچار شوک نشوند.

آفات / بیماری های شایع رشته یاقوت

مراقب آفات شایع گیاهان آپارتمانی مانند شپشک و حشرات ریز مقیاس باشید. بازرسی منظم از گیاهان شاداب چهت پیشگیری ابتلا به هر گونه آفت زود هنگام بهترین روش برای جلوگیری از آلودگی های جدی است. گیاهان مبتلا را با مالیدن الکل ، روغن چریش یا صابون حشره کش از بین ببرید تا از آفات ناخواسته خلاص شوید.

مشخصات گیاه گاستریا

گاستریا (Gasteria spp.) یک تیره ساکولنت نسبتاً کمیاب و شبیه آلوئه است. گاهی اوقات با نام رایج “زبان گاو” نامیده می شود زیرا به طور معمول دارای برگهای طولانی با بافتی خشن است. برگهای گاستریا بسته به گونه ، اغلب با الگوها و رنگهای جالبی مشخص می شوند. علاوه بر این ، گیاهان بالغ گاستریا معمولاً گل های لوله ای و منحنی در زمستان تا بهار تولید می کنند. این تیره بومی آفریقای جنوبی است ، جایی که در شرایط سایه اندکی رشد می کند. در نتیجه ، گیاه شرایط نوری کمتری را نسبت به بسیاری دیگر از ساکولنت ها تحمل می کند و این گزینه خوبی برای گیاهان آپارتمانی است. کاشت بهتر است در بهار انجام شود ، اگرچه به طور کلی می توانید آنها را به عنوان گیاهان آپارتمانی در هر نقطه شروع کنید. گاستریا گیاهی با رشد کند است و اکثر انواع آن فشرده باقی می مانند.

چگونه گاستریا را رشد دهیم

اگر مانند اکثر باغبانانی هستید که گاستریا خود را در فضای داخلی پرورش می دهند، محلی را انتخاب کنید که نور زیادی داشته باشد اما نور مستقیم خورشید نداشته باشد. و اگر در مناطق مقاومی زندگی می کنید و می خواهید گاستریا خود را در باغچه بکارید ، محلی را انتخاب کنید که دارای نور خورشید باشد ،علاوه بر این ، گیاهان گاستریا گلدان داخلی را می توان در فضای باز آورد و برای تابستان در یک منطقه سایه دار قرار داد.

توجه داشته باشید که گیاهان در برابر ریزش مستقیم آب روی برگها واکنش خوبی نشان نمی دهند ، بنابراین آن ها را از سیستم بارانی دور کنید. در غیر این صورت ، ممکن است برگها شروع به پوسیدگی کنند. به همین ترتیب ، زهکشی عالی هم از خاک و هم از ظرف کاشت کلید رشد گیاهان سالم گاستریاست.

گاستریا

نور گاستریا

این گیاهان از نور درخشان اما آفتاب سخت برخوردار نیستند. از آنها در مقابل تابش آفتاب گرم بعد از ظهر محافظت کنید. برگهای سفید یا زرد می توانند آفتاب زیاد گیاه را نشان دهند.

خاک

برای کاشت گادان ، از یک مخلوط گلدان کاکتوس یا یک خاک گلدان با زهکشی سریع که با چند مشت شن مخلوط شده استفاده کنید. برای کاشت باغ ، خاک های تا حدی ماسه ای بهتر است که زهکشی کافی را فراهم کند.

GASTERIA FRUTICOSA

دما و رطوبت

گیاهان گاستریا معمولاً تابستان های گرم و زمستان های کمی خنک را دوست دارند (تا 10 درجه سانتیگراد). سرمازدگی می تواند برای گیاهان کشنده باشد. در طول هوای گرم ، ممکن است برگ گاستریا رنگ روشن تری پیدا کند ، که کاملا طبیعی است. علاوه بر این ، مانند اکثر ساکولنت ها ، گیاهان گاستریا از محیط های بسیار مرطوب برخوردار نیستند. بنابراین اگر در آب و هوای مرطوب زندگی می کنید مطمئن باشید که فقط در هنگام خشک شدن خاک گیاه خود را آبیاری کنید تا از پوسیدگی جلوگیری کند ، زیرا رطوبت مقدار زیادی از رطوبت مورد نیاز گیاه را تأمین می کند.

کود

هر بهار یکبار با کود کاکتوس کود دهید. گیاهان گاستریا کمی ماده آلی در خاک را بیشتر از گیاهان ساکولنت دوست دارند ، بنابراین مخلوط کردن کمی کمپوست در زمان کاشت می تواند ایده خوبی باشد.

GASTERIA SILVER

گلدان گاستریا

هنگام گلدان گاستریا ، ظرفی را انتخاب کنید که دارای سوراخ های تخلیه کافی باشد. بسیاری از باغبان گلدانهای گلدان تراشه ای بدون لعاب را ترجیح می دهند که باعث می شود رطوبت خاک از طریق دیواره های آنها تبخیر شود. این کمک می کند تا از پوسیدگی ناشی از آب بیش از حد جلوگیری شود. همچنین یک ظرف کم عمق و پهن را نسبت به یک ظرف عمیق و باریک انتخاب کنید ، زیرا این گیاهان ریشه های کم عمقی می گیرند.

بعلاوه ، از آنجا که گیاهان گاستریا به آرامی رشد می کنند و حتی در زمان بلوغ نیز کوچک می مانند ، شما مجبور نیستید که اغلب اوقات اقدام به تولید گلدان گذاری مجدد کنید. اما با گذشت زمان ، گیاهان بالغ پاجوش تولید می کنند که در نهایت می تواند ظرف را بیش از حد شلوغ کند. شما می توانید کل خوشه گیاهان را درون ظرف بزرگتری بکارید، یا پاجوش ها را از گیاه اصلی جدا کرده و در ظروف جداگانه قرار دهید.

تکثیر گاستریا

گاستریا با استفاده از پاجوش به راحتی تکثیر می شود. هنگام گرفتن پاجوش، از چاقوی تیز یا قیچی استفاده کنید. تا جایی که می توانید نزدیک ساقه گیاه مادر ببرید ، از جمله ریشه های بیشتر متصل به گیاه اصلی. سپس ، بگذارید حداقل چند ساعت قبل از بارگیری مجدد ، خشک شود. پاجوش را در گلدان کوچک بکارید و از همان نوع خاکی که گیاه مادر دارد استفاده کنید. گلدان را یک نقطه گرم و روشن قرار دهید و خاک را به طور یکنواخت مرطوب نگه دارید (اما نمناک نباشد) تا زمانی که رشد را ببینید.

گاستریا

آفات و بیماری های شایع

گیاهان گاستریا مستعد ابتلا به عفونت های قارچی هستند که معمولاً به صورت لکه های سیاه روی برگ ها ظاهر می شوند. این معمولاً نتیجه رطوبت زیاد یا آب روی برگها است. خوشبختانه این عفونتهای قارچی معمولاً به سرعت گسترش نمی یابند ، اگرچه شما باید هرچه سریعتر برای اصلاح سطح رطوبت گیاه جهت کنترل عفونت اقدام کنید.

انواع گاستریا

گونه ها ، و هیبریدهای گاستریای متعددی در دسترس است. برخی از گزینه های محبوب عبارتند از:

Gasteria verrucosa: این گونه دارای برگهای مشخص ضخیم و مستطیلی است که با زگیل های سفید پوشانده شده است.
Gasteria maculata: این گیاه شبیه Gasteria verrucosa است اما فاقد برجستگی زگیل است.
Gasteria glomerata: این گونه یک گیاه جمع و جور است که فقط چند سانتیمتر قد بلند است.

چگونه می توان ساکولنتهای Echeveria را رشد داد

اشوریا یا اچوریا یکی از محبوب ترین انواع ساکولنت هاست و اغلب در باغ های آبدار ، گل آرایی ، تراریوم ، کارهای هنری و حتی کیک عروسی وجود دارد. شکل رزت خیره کننده ، برگهای پرپشت و تنوع زیاد رنگ شباهت چشمگیری به گلها دارد که آنها را برای تزئین آسان می کند. ظاهر منحصر به فرد و نیازهای کم نگهداری آنها باعث محبوبیت گسترده اشوریا شده است.

چگونه اشوریا را رشد دهیم

گونه ای بزرگ از گیاهان آبدار بومی مناطق آمریکای مرکزی ، آمریکای جنوبی و مکزیک است. ساكولنت ها در تیره ی Echeveria با سایر ساكولنت ها مانند هاورتیا و سمپرویومس با برگ های نرم و غلیظ خود كه به صورت گل رز خیره كننده ای نمایش داده می شوند ، متمایز هستند. اندازه آنها بسته به نوع مختلف از چند سانتیمتر تا 12 سانتیمتر بلند است.

به لطف سهولت مراقبت از آنها ، محبوبیت اشوریا در میان باغبانان و علاقه مندان به گیاهان خانگی افزایش یافته است. آنها به خوبی برای محیط های خشک و روشن مناسب هستند و از دوره های غفلت(رشد بدون توجه) قدردانی می کنند.

اشوریا

نور اشوریا

برای رشد به مقدار قابل توجهی نور نیاز دارد. آنها باید هر روز حداقل چهار تا پنج ساعت نور مستقیم دریافت کنند. اگر اشوریا نور کافی دریافت نکند ، آنها کشیده و لگی می شوند ، و اغلب به نزدیکترین منبع نور “می رسند”. همچنین بعید است که آنها گل دهند. قرار دادن گیاه در فضای باز در ماههای تابستان به پیشرفت آن کمک می کند.

خاک

اشوریا به یک محیط رشد متخلخل خوب تخلیه نیاز دارد تا بتواند رطوبت اضافی را از ریشه دور کند. مخلوط های گلدان کاکتوس استاندارد برای این گیاه کافی است ، که در بیشتر گل فروشی ها و مراکز باغبانی یافت می شود. روش دیگر ، شما می توانید خاک اشوریا خود را با مخلوط کردن سه قسمت خاک گلدان معمولی ، دو قسمت شن و ماسه درشت و یک قسمت پرلیت ایجاد کنید.

آب

آبیاری مهمترین جنبه مراقبت مناسب از این گیاه است.مانند اکثر ساکولنت ها به آب زیادی احتیاج ندارد. آبیاری زیاد و نبود منافذ تخلیه در خاک می تواند باعث پوسیدگی ریشه شود.بنابراین قبل از آبیاری گیاه صبر کنید تا خاک کاملاً خشک شود و سپس آبیاری مناسبی انجام دهید و اجازه دهید آب از سوراخ های زهکشی گلدان جریان یابد.

در ماههای تابستان ، گیاه را باید بیشتر از زمستان آبیاری شود.

دما و رطوبت اشوریا 

اشوریا در شرایط گرم و خشک رشد می کند. در بیشتر موارد ، آنها درجه حرارت سرد یا نشت سرد را به خوبی تحمل نمی کنند و رطوبت بیش از حد می تواند منجر به پوسیدگی ریشه شود. سطح متوسط ​​دما و رطوبت خانوار برای این گیاه کافی است – فقط مطمئن شوید که آنها را در مکانی که مانند حمام یا اتاق لباسشویی بسیار مرطوب است قرار ندهید.

Echeveria

کود

کوددهی منظم برای رشد گیاه اشوریا الزامی نیست زیرا آنها عادت به رشد در خاک فقیر از مواد مغذی دارند ، که در صورت کوددهی بیش از حد آنها را در معرض سوختن کود قرار می دهد. کود دهی گاه به گاه در ماه های بهار و تابستان می تواند به اشوریا در دوره رشد فعال کمک کند اما باید با احتیاط انجام شود. از کود کاکتوس یا کود مایع رقیق شده دو تا چهار برابر بیشتر از حد معمول استفاده کنید.

گلدان اشوریا

گیاهان در جنس اشوریا نیازی به بارگذاری مجدد مکرر ندارند و فقط باید هنگامی که از ظرف قبلی خود رشد کردند ، دوباره آنها را گلدان گذاری کنید. برای تولید مجدد گیاه اشوریا قبل از برداشتن خاک از ظرف گلدان اطمینان حاصل کنید که خاک کاملاً خشک شده است. قبل از قرار دادن گیاه در گلدان جدید ، با احتیاط خاک اضافی را از ریشه پاک کنید.گلدان گذاری مجدد در بهار معمولاً توصیه می شود زیرا گیاه در دوره رشد فعال خود قرار دارد.

تکثیر اشوریا

تکثیر اشوریا یک روش آسان و سرگرم کننده برای ایجاد گیاهان جدید است.اشوریا به دو روش اصلی گسترش می یابد: از طریق جدا کردن ، و از طریق قلمه برگ. یک گیاه شاد و سالم اشوریا از ساقه اصلی خود جدا کنید ، که می تواند به عنوان یک گیاه جداگانه جدا و تکثیر شود.

متناوباً ، گیاه را می توان از طریق قلمه زدن برگ تولید کرد. برای این کار ، یک برگ را با احتیاط و تکان دادن آن را به سمتی از شاخه اصلی گیاه جدا کنید تا بیرون بیاید.

برگ را صاف در سینی یا خاک گلدان در مکانی روشن قرار دهید – اما از تابش مستقیم نور خورشید خودداری کنید. تا زمانی که برگ شروع به رشد ریشه های خود کند ، آبیاری کنید ، که معمولاً طی دو تا سه هفته اتفاق می افتد.

هنگامی که ریشه ها رشد کردند ، همانطور که با یک ساکولنت بالغ آب می دهید ، کم آبیاری کنید. بعد از یک ماه یا بیشتر ، یک گل رز کوچک در انتهای برگ شروع به رشد می کند. برگ را از گل رز جدا نکنید زیرا در حال تأمین انرژی و مواد مغذی ساکولنت جدید است. با گذشت زمان ، با استقلال بیشتر گیاه ساکولنت ، برگ قدیمی خرد و از بین می رود.

انواع اشوریا

بیش از صد نوع اشوریا وجود دارد. برخی از انواع معروف تر عبارتند از Echeveria Black Prince ، Echeveria Perle Von Nurnberg ، Painted Echeveria Nodulosa و Echeveria Violet Queen.

سمیت اشوریا

خبر خوب ، والدین حیوانات اهلی خانگی – گیاهان گل ساعتی در جنس اشوریا برای پرورش حیوانات خانگی و انسان بی خطر هستند! در واقع ، از گیاه اشوریا معمولاً به عنوان تزیین روی کیک عروسی استفاده می شود ، هرچند که ساکولنت هایی که به صورت ارگانیک پرورش داده می شوند نیز توصیه می شوند. با این حال ، حیوانات خانگی و کودکان باید در اطراف اشوریا تحت نظارت قرار بگیرند ، اگرچه آنها غیر سمی هستند ، اما مصرف آنها توصیه نمی شود.

هرس اشوریا

به طور کلی ، اشوریا به هرس منظم نیاز ندارد. با این حال ، اگر اشوریا شما به دلیل کمبود نور خورشید ، لگی و کشیده شود ، برای سالم و جذاب نگه داشتن گیاه آن ها را هرس کنید.