نخل دم اسبی

نخل دم اسبی (Beaucarnea recurvata) است،وقتی در فضای باز رشد می کند می تواند یک درخت کاملاً بزرگ باشد که از بالای خانه ها اوج می گیرد. علی رغم نام عمومی و ظاهر شاخ و برگ ،عضوی از خانواده Asparagaceae است که شامل مارچوبه های خوراکی است.

در داخل خانه ، این درختان کوچک اغلب در گلدان های کم عمق پرورش می یابند ، و دسته ای از برگهای سبز تسمه ای از یک ساقه پیازی بیرون می آید. (یکی از نام های رایج تنه پیازی ، “پای فیل” است) با گذشت زمان و فراهم شدن شرایط مناسب ،  گیاه کوچک رومیزی به گیاه بزرگ تری تبدیل می شود که، تا حدود 2 متر یا بیشتر قد دارد.

این نخل بومی مناطق خشک آمریکای مرکزی است و این درختان کوچک برای پرورش در محیط داخلی آسانترین درخت هستند.

نخل دم اسبی

وقتی در فضای باز کاشته می شود ، بهار زمان کاشت مناسبی است ، اگرچه تقریباً در هر زمان می توان آن را کاشت. آن ها گونه بسیار کند رشد و دارای عمر طولانی هستند و ممکن است پنج سال یا بیشتر طول بکشد تا اندازه گیاه ۳۰ سانتیمتری دو برابر شود.

این گیاه خاک شنی و مکانی کاملا آفتابی را ترجیح می دهد. هنگامی که در فضای باز پرورش می یابد ، بهتر است در خاک دارای زهکش مناسب کاشته و در آفتابی ترین نقطه قرار داده شود.

به عنوان یک گیاه داخل سالن ،نخل دم اسبی در اصل نوعی گیاه است که “بکارید و آن را فراموش کنید” ، به شرطی که نور کافی برای رشد مهیا باشد و تا حدی آبیاری ثابت در تمام طول فصل رشد انجام شود. البته به خاطر داشته باشید که نخل دم اسبی گیاه بسیار کند رشدی است.

نور مورد نیاز آفتاب کامل یا نور غیر مستقیم روشن است. هنگامی که به عنوان یک گیاه داخلی آن را پرورش می دهید ، در روشن ترین مکانی که می توان پیدا کرد، قرار دهید. پنجره ای که آفتاب مستقیم یا نور غیر مستقیم زیادی دارد.

این گیاه بومی مناطق نیمه بیابانی آمریکای مرکزی است و هنگامی که در فضای باز کاشته می شود در خاک نسبتاً شنی اما غنی  بهترین عملکرد را دارد.

برای گیاهان داخلی ، در مخلوط خاک کاکتوس (دارای زهکش) که با میزان قابل توجهی ذغال سنگ نارس مخلوط شده بکارید.

برای گیاهان داخلی ، هر 7 تا ۱۴ روز یک باردر فصل رشد آبیاری کنید. ساقه پیازدار آب را ذخیره می کند ، بنابراین مراقب باشید بیش از حد آبیاری نکنید.در فصل زمستان ، آبیاری خود به صورت ماهانه انجام دهید.

گیاه نخل دم اسبی

یک نخل دم اسبی که در باغ کاشته می شود در صورت بارش باران منظم به ندرت نیاز به آبیاری دارد. در مناطق خشک و یا در دوره های خشکسالی ، آبیاری متوسط ​​هر دو هفته یکبار کافی است.

نخل های دم اسبی دماهای گرم و خشک و بالای ۱۵ درجه سانتیگراد را ترجیح می دهند. با این حال ، آنها تا ۱۰ درجه سانتیگراد زنده می مانند ، البته در صورت طولانی نشدن این دما.

در طول فصل رشد هر هفته با کود مایع تغذیه کنید. از کود پلت یا آهسته رهش(کود های قرصی) در بهار استفاده کنید. تغذیه در زمستان را کاهش دهید.

گاهی اوقات پاجوش هایی ایجاد می کنند که می تواند جدا و گلدان شود. به طور کلی ، به دلیل کمبود ریشه در این روش، تسلط بر این کار دشوار است. اگر می خواهید امتحان کنید ، از یک هورمون ریشه زایی برای تحریک رشد ریشه جدید استفاده کنید.

نخل زینتی

برای تعویض گلدان ظرف مناسب به همراه خاک کاکتوس که با مقداری ذغال سنگ نارس مخلوط شده است ،مناسب است. در بهار نیاز است تا مواد مدنی را دوباره اضافه کنید. اگر هدف شما پرورش یک درخت نخل بزرگ است ، هر ساله آن را مجدداً بارگذاری کنید ، اما اگر می خواهید آن را کوچکتر نگه دارید ، هر دو یا سه سال یکبار دوباره آن را تعویض گلدان کنید.

نوک برگهای آسیب دیده را تا بافت سالم برش دهید. اگر پاجوش ها شاخه های ثانویه ایجاد می کنند ، می توانید برای حفظ یک تنه مرکزی و ظاهری کلاسیک درخت مانند ، آنها را هرس کنید. با این حال ، یک درخت چند پایه اغلب مطلوب است و بسیاری از مردم از این شاخه های ثانویه استقبال می کنند.

مانند اکثر گیاهان خانگی ،می تواند به کنه های تارعنکبوتی و جلبک های پوستی  حساس باشد. صابون ها یا روغن های باغبانی روش های غیر سمی خوبی برای کنترل این آفات هستند.

مشکلات بالقوه اما نادر بیماری شامل لکه های برگ ، پوسیدگی ساقه و رگه شدن برگ ها توسط باکتری است. آبیاری زیاد رایج ترین علت مشکلات قارچی و پوسیدگی ساقه است.

با سپاس از همراهی شما برای بهبود عملکرد این محتوا نظرات خود را در انتها برای ما بیان کنید.