آرشیو برچسب ها: گیاهان آپارتمانی

معرفی گیاه آئونیوم

آئونیوم Aeonium یا ناز بشقابی یک تیره است که شامل حدود 35 گونه گیاهی آبدار با ظاهری غیرمعمول از ساقه های طوسی بلند و گلدانهای برگ است که اغلب می توانند از نظر مصنوعی کامل به نظر برسند ، از 1/5تا1/8 متر به گلهای رز کوتاه ، 12 سانتیمتری و لاغر برسند.

آن دسته از آئونیوم هایی که به صورت تجاری فروخته می شوند ارقام یا تلاقی های هیبریدی مشتق شده از تعداد نسبتاً کمی گونه هستند ، از جمله A. haworthi ، A. tabuliforme ، A. arboreum و A. undulatum.

این گیاهان گل رزهای گوشتی تشکیل می دهند ، و شما شباهت بین آئونیوم و چندین گیاه آبدار دیگر را مشاهده خواهید کرد ، به ویژه Echeveria (اچوریا) و Sempervivum (گیاه همیشه یا همیشگی) بسته به نوع مختلف ، آئونیوم می تواند گیاهان کم رشد یا شاخه ای باشد که به بوته تبدیل می شوند.

برگها: گلهای رز با برگهایی تا حدی گرد شده. ساقه ها می توانند کوتاه و لک دار یا بلند و شاخه ای باشند. برگها می توانند رنگهای یکدست یا متنوع با رنگ های سفید ، زرد ، قرمز و سبز باشند.

گلها: ساقه های گلها از مرکز گل رز بیرون می آیند. گلهای کوچک و ستاره مانند به صورت دسته ای رشد می کنند.

وقتی آئونیوم ها در باغ رشد می یابند هنگام دسته بندی در توده ها بیشترین توجه را دارند. انواع بلند وقتی بوته ای می شوند می توانند مانند بونسای به نظر برسند. در صورت لگی شدن می توانید آنها را اصلاح کنید. قلمه ها به راحتی ریشه می دهند و گیاهان جدیدی ایجاد می کنند ، به شما کمک می کنند تا منطقه کاشت خود را پر کنید.

چگونه می توان آئونیوم را رشد داد

در آب و هوای گرم تر ، آئونیوم را می توان مانند گیاهان چند ساله در زمین پرورش داد ، اما رشد آن به عنوان گیاهان گلدان در عرشه یا پاسیو نیز معمول است. آئونیوم ها در برخی مناطق مقاوم هستند و می توانند در فضای باز رشد یابند. در مناطق دیگر ، آنها باید در گلدان پرورش داده شوند و قبل از سرما به داخل برده شوند.

آئونیوم ها دمای انجماد را تحمل نمی کنند. رشد آنها در سایه مرطوب باعث می شود که در گرمای زیاد رشد کنند ، اما فصل رشد واقعی آنها زمستان تا بهار است ، زمانی که درجه حرارت خنک (18 تا 23 درجه سانتیگراد) و مرطوب است.

آئونیوم ها هوای گرم و خشک را دوست ندارند. آنها ممکن است در تابستان خاموش شده و به آبیاری بیش از حد احتیاج نداشته باشند ، مگر در شرایط بسیار خشک. در گرمای شدید ، برگهای آنها فر می شود تا از اتلاف بیش از حد آب جلوگیری کند.

اگر شرایط مناسب رشد را داشته باشید ، آئونیوم ها به مراقبت بسیار کمی احتیاج دارند. در غیر این صورت ، وظیفه اصلی شما انتقال آنها از آفتاب داغ به سایه و بازگشت دوباره ، آبیاری و انتقال آنها به داخل خانه است که دما بسیار کم شود.

آئونیوم ها از آنجا که آب خود را در برگ و ساقه خود ذخیره می کنند ، دارای سیستم ریشه ای کم عمقی هستند. برخلاف سایر ساکولنت ها که خاک خشک را ترجیح می دهند ، آئونیوم ها خاک مرطوب اما نه خیس را ترجیح می دهند.

آنها می توانند ریشه ها را در امتداد ساقه های خود تولید کنند که در صورت بسته شدن گلدان یا ریزش ساقه ها و لمس خاک ، ممکن است متوجه این ریشه شوید.

اطمینان حاصل کنید که این ریشه ها خشک نشده اند. ریشه های ساقه به سرعت قطعات افتاده را به گیاهان جدید تبدیل می کنند. شاخه های ساق پا تمایل دارند که سقوط کرده و از وزن گل سرخ خارج شوند. اگر این اتفاق افتاد ، می توانید ساقه شکسته را دوباره بکارید.

بیشتر آئونیوم ها مونوکارپی هستند ، به این معنی که گیاه مادر پس از گلدهی می میرد. با این حال ، اگر گیاه شاخه های جانبی تولید کند ، آن شاخه های کناری زنده می مانند. در غیر این صورت ، کل گیاه از بین می رود.

به همین دلیل خوب است که بطور دوره ای گیاهان جدید را از قلمه ها شروع کنیم. شما همچنین می توانید گیاهان جدیدی را از بذر شروع کنید.

مراقب آفات موجود در آئونیوم ها باشید. اسلاگ ها می توانند صدمه وارد کنند و شته ها ، شاخک های شپشک و مورچه ها نیز از آئونیوم لذت می برند. گیاه را با اسپری آب یا صابون حشره کش ملایم درمان کنید تا آفات از بین برود.

نور آئونیوم

مانند اکثر ساکولنت ها ، گیاهان آئونیوم در آفتاب کامل تا سایه سایه بهترین رشد را دارند. در تابستانهای گرم و شرایط کویری ، سایه روشن ممکن است لازم باشد. در داخل خانه ، به آنها نور غیر مستقیم روشن بدهید.

خاک

یک مخلوط گلدان شنی یا گلدان معمولی که با پرلیت اصلاح شود بهتر از مخلوط مخصوص ساکولنت ها و کاکتوس ها است زیرا آئونیوم ها به مقداری رطوبت نیاز دارند. اگر در بسترهای باغی با خاک متراکم پرورش داده شود ، اصلاح خاک با پیت ماس ​​برای بهبود تخلخل آن ممکن است لازم باشد.

آب

در زمستان ، هر وقت چند سانتیمتر اول سطح خاک خشک شد ، آبیاری کنید. تست را با فرو بردن انگشت خود به داخل خاک 2.5 تا 5 سانتیمتر اول انجام دهید. رطوبت زیاد یا نشستن آنها در خاک مرطوب باعث پوسیدگی ریشه می شود.

دما و رطوبت آئونیوم

این گیاهان آب و هوای مدیترانه ای را ترجیح می دهند نه خیلی گرم ، نه خیلی سرد ، نه خیلی خشک. اکثر انواع آئونیوم فقط در برخی مناطق مقاوم هستند.

کود

درفصل رشد هر ماه یا کمتر با کود متعادل نیمه نیرو تغذیه کنید. در حالت خوابیده غذا ندهید.

گلدان آئونیوم

اگر در ظروف آئونیوم می کارید ، هر 2 تا 3 سال یک بار گلدان را با خاک گلدان تازه بکارید.

تکثیر آئونیوم

مانند بسیاری از ساکولنت ها ، آئونیوم ها از قلمه ها بسیار آسان تکثیر می شوند. حتی تکه های ساقه ای که از گیاه می ریزند ممکن است به راحتی در خاک اطراف آن ریشه بزنند.

یک قطعه ساقه حاوی گل رز برگ را برش دهید. قلمه را در سایه قرار دهید و اجازه دهید تا انتهای برش حدود سه روز خوب شود.

یک گلدان کوچک را با سوراخ های زهکش با مخلوطی از نصف خاک گلدان منظم و نیمی از مخلوط گلدان کاکتوس  آبدار پر کنید.

انتهای بریده شده برش را در مخلوط گلدان قرار دهید ، آنقدر عمیق است که بتواند آن را به حالت ایستاده نگه دارد.

گلدان را در زیر نور غیرمستقیم روشن قرار دهید و هر هفته یکبار به آرامی آن را آبیاری کنید.

هنگامی که گیاه ریشه های محکمی ایجاد کرد ، اجازه دهید 5 سانتیمتر سطح بالای خاک قبل از آبیاری خشک شود. در صورت لزوم دوباره در یک ظرف بزرگتر گلدان بگذارید.

انواع آئونیوم

Aeonium arboreum: این گیاه که به طور گسترده در دسترس است ، گلهای رز سبز روشن روی یک ساقه منشعب دارد. فرم درختچه ای دارد و می تواند به اندازه 1.8 متر در باغ ، یا 90 سانتیمتر در ظروف رشد کند.

Aeonium arboreum ‘Atropurpureum’: این رقم 90 سانتیمتر تا 1.50 متر قد بلند اگر در نور شدید رشد کند برگهای قهوه ای دارد.

Aeonium arboreum ‘Zwartkop’: این رقم دارای برگهای بسیار تیره ، تقریباً سیاه است و همچنین گیاهی نسبتاً بزرگ است.

Aeonium ‘Garnet’: صلیبی ترکیبی از A. ‘Zwarkop’ و A. tabuliforme ، برگهای این گونه به سمت وسط سبز و دارای قرمز تیره هستند.

Aeonium davidbramwelli ‘Sunburst’: این رقم گیاهی کوتاه تر ، با ارتفاع 30 تا 60 متر است اما دارای گلدانهایی به طول 30 سانتیمتر با نوارهای زرد کمرنگ ، سفید و سبز و نوک های صورتی است.

Aeonium haworthii ‘Tricolor’ یا ‘Kiwi’: این گیاه با رشد آسان 60 تا 90 سانتیمتر دارای گلهای 10 سانتیمتر است که در جوانی دارای مراکز زرد کمرنگ ، بلوغ تا قرمز و سبز هستند.

در حال رشد در ظروف

با احتیاج به خاک بسیار اندک ، آئونیوم ها گیاهان عالی ظرف را ایجاد می کنند. می توانید از نزدیک به ویژگی های منحصر به فرد آنها در ظروف نگاهی بیندازید و کنترل بهتری بر شرایط رشد آنها داشته باشید.

در مناطق با رطوبت زیاد یا بارانی ممکن است نیازی به آبیاری آنها نباشد. برگه های نزدیک آنها را نگه دارید و از قضاوت خود استفاده کنید. برای جلوگیری از ایستادن آب و پوسیدگی ریشه ، ظرفی با سوراخ زهکشی انتخاب کنید.

با استفاده از خاک گلدان منظم ، به جای خاک سریع تخلیه برای ساکولنت ها ، که به حفظ سطح رطوبت آنها کمک می کند.

معرفی ساکولنت رشته دلفین 

این ساکولنت در طول روز به شما احساسات ساحلی می بخشد زیرا ، برگهای آن شبیه غلاف دلفین های پرنده است! ترکیبی از رشته مرواریدها (Senecio rowleyanus) و گیاه شمع (Senecio articulatus) رشته دلفین ها (Senecio peregrinus) یک گیاه آبدار در خانواده Asteraceae است.

رشته دلفین ها با برگهای برجسته به شکل دلفین و ساقه های آویزان بلند مشخص می شوند. در حالی که آنها می توانند گل بدهند اما ، شکوفه های ظریف آنها قابل توجه نیستند و این گیاهان به جای گلهایشان بیشتر با شاخ و برگ هایشان جالب هستند.

آنها در سبدهای معلق و باغ های عمودی بسیار زیبا به نظر می رسند ، یا بسته به نوع ظاهری که می خواهید به گونه ای آموزش داده می شوند که روی قلاب یا قیم به سمت بالا رشد کنند.

رشته دلفین ها معمولاً در فضای داخلی به عنوان گیاهان آپارتمانی پرورش داده می شوند ، اگرچه در خارج از خانه نیز قابل پرورش هستند. با این حال ، آنها ساکولنت های مقاوم در برابر سرما نیستند و برای رشد خوب به آب و هوای گرم در تمام طول سال نیاز دارند.

مراقبت از رشته دلفین ها

رشته دلفین ها به طور کلی ساکولنت هایی با نگهداری کم در نظر گرفته می شوند. برگهای چاق آنها آب را حفظ می کنند که باعث تحمل خشکسالی می شود و برای شاد نگه داشتن آنها به مراقبت و نگهداری خاصی احتیاج ندارند.

آنها به راحتی تکثیر می شوند ، بنابراین اگر یکی از این ساکولنت های کمیاب را داشته باشید می توانید آن را به راحتی با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

با این وجود گیاهان کم نوری نیستند و تأمین نور کافی برای رشد سالم آنها ضروری است. رشته دلفین های خود را در پنجره ای آفتابی و روشن قرار دهید آنها نیاز به رسیدگی مداوم ندارند و می توانند بدون توجه زیاد رشد کنند.

رشته دلفین ها

نور رشته دلفین ها

رشته دلفین ها وقتی در محیط داخلی خارجی پرورش می یابند اگر هر روز در معرض آفتاب مستقیم قرار بگیرند ، به راحتی می توانند رشد کنند، اما وقتی به عنوان گیاهان خانگی پرورش می یابند بهترین عملکرد را دارند.

یک پنجره رو به جنوب ایده آل است ، اما در محیط رشد نیز می توانند با نور متوسط ​​سازگار شوند. در صورت نیاز ، می توان از چراغ های رشد استفاده کرد تا نور اضافی برای رشته دلفین های شما فراهم شود.

خاک

همانند اکثر ساکولنت ها ، یک رشته دلفین به خاک خشک و خوب زهکشی شده نیاز دارد. مخلوط کاکتوس / ساکولنت موجود در بازار برای این گیاه مناسب است ، اما شما همچنین می توانید مخلوط خود را در خانه درست کنید. به سادگی 2 قسمت خاک گلدان ، 1 قسمت پوکه یا پرلیت و 1 قسمت ماسه را با هم ترکیب کنید.

آب

برگهای یک رشته دلفین می تواند آب را برای مدت طولانی نگه دارند و به همین ترتیب ، آنها مقاوم به خشکی هستند و نیازی به آبیاری منظم ندارند.

برای جلوگیری از پوسیدگی ریشه ، اجازه دهید خاک بین دو آبیاری کاملا خشک شود و سپس به خوبی آبیاری کنید. در ماه های پاییز و زمستان که ساکولنت به خواب می رود ، آبیاری خود را کاهش دهید.

دما و رطوبت رشته دلفین ها

رشته دلفین ها در دمای متوسط ​​و سطح رطوبت خانگی در محیط داخلی به خوبی رشد می کنند. جالب اینجاست که گرچه این گیاهان نسبت به سرما مقاوم نیستند ، اما آنها دمای زمستان را تا 4 درجه سانتیگراد تحمل می کنند.

اگر در منطقه ای با زمستان های سرد زندگی می کنید ، این بدان معناست که لازم نیست گیاهتان را در نزدیکی پنجره های سرد دور کنید.

رشته دلفین

کود

ساکولنت رشته دلفین به کوددهی منظم نیاز ندارند. در حقیقت ، کوددهی بیش از حد این گیاه باعث از بین رفتن شکل نمادین برگها می شود. با این حال ، آنها می توانند از یک تغذیه سبک در اوایل بهار برای تقویت رشد و تشویق شکوفایی بهره مند شوند.

استفاده از کودهای آلی مانند کمپوست کرم ، جلبک مایع یا امولسیون ماهی معمولاً توصیه می شود.

آیا رشته دلفین ها سمی هستند؟

متأسفانه ، رشته دلفین ها برای گربه ها و سگ ها سمی است ، بنابراین احتیاط کنید که این خیوانات خانکی به گیاه نزدیک نشوند. همچنین اطمینان حاصل کنید که گیاه خود را از دسترس کودک نوپا یا کودک کنجکاو دور نگه دارید زیرا آنها همچنین می توانند برای انسان سمی باشند.

گلدان گذاری و تعویض خاک رشته دلفین ها

این ساکولنت های رشته ای می تواند ریشه ای بودن را تحمل کند و نیازی به بارگذاری منظم آن نیست. در حقیقت ، یکی از بهترین راه های تشویق شکوفه ها ، نگه داشتن گیاه کمی ریشه دار است.

با این حال ، هر دو سال یک بار باید یک رشته دلفین را دوباره بارگزاری کنید تا اطمینان حاصل کنید که محیط گلدان تازه می شود و اندازه گلدان افزایش می یابد.

انتخاب گلدان با سوراخ زهکشی یکی از مهمترین قسمتهای تولید مجدد این گیاه است. این به جلوگیری از پوسیدگی ریشه و غرقاب شدن خاک کمک می کند. رشته دلفین ها هم در گلدان های پلاستیکی و هم در گلدان های سفالی می توانند به خوبی عمل کنند ، با این حال ، برخی از باغبانان گلدان سفال را ترجیح می دهند زیرا به جذب رطوبت بیش از حد خاک کمک می کند.

ساکولنت رشته دلفین

تکثیر رشته دلفین ها

رشته دلفین ها را می توان به راحتی از قلمه های ساقه در آب یا خاک تکثیر کرد. قلمه هایی بگیرید که حداقل 2-3 گره در امتداد ساقه داشته باشند تا بیشترین موفقیت را داشته باشید. گره ها را می توان در نقاطی که برگها از ساقه رشد می کنند و محل رشد ریشه های جدید است ، یافت.

اگر قلمه ساقه را در آب تکثیر می کنید ،برگ ها را از گره پایین یا دو حلقه خارج کنید تا از پوسیدگی برگها اطمینان حاصل کنید. ریشه ها باید طی چند هفته ایجاد شوند ، در آن زمان می توانید قلمه را به خاک منتقل کنید.

اگر فقط در خاک تکثیر می کنید ، کافی است قلمه ساقه را در بالای خاک قرار دهید و از مرطوب نگه داشتن خاک تا زمان رشد ریشه اطمینان حاصل کنید.

آفات / بیماری های شایع

آفات معمول گیاهان خانگی مانند شته ها ، گیاهان شپشک ، مقیاس و کنه های عنکبوتی همه می توانند برای رشته دلفین ها مسئله ساز باشند.

این آفات همه مکنده های شیره هستند و در صورت عدم درمان می توانند گیاه بزرگی را خراب کنند. با وجود تشخیص به موقع و درمان مناسب ، این آفات شایع گیاهان خانگی به راحتی قابل کنترل هستند.

این گیاهان مستعد ابتلا به بیماری خاصی نیستند ، به غیر از پوسیدگی ریشه که ناشی از آبیاری بیش از حد است. تا زمانی که خاک کاملاً خشک نشده آبیاری نکنید و گیاه را در گلدان با سوراخ زهکشی مناسب بکارید و از مخلوط خاک با زهکشی مناسب استفاده کنید ، با این کار مشکلی ندارید.

معرفی ساکولنت آدرومیسکوس کریستاتوس (برگ چین دار)

آدرومیسکوس کریستاتوس (Adromischus cristatus) یا گیاهان برگ چین دار ، یک گیاه آبدار با رشد آهسته از خانواده Crassulaceae است. برگ ها گوشتی و مثلثی شکل که از یک پایه مرکزی به سمت بالا رشد می کنند ، و در بالا “چین خورده” می شوند ، که منجر به نام عمومی گیاه می شود. برگ های گیاه پوشیده از موهای ریزی است که ظاهری مبهم به آنها می دهد.

چگونه گیاهان آدرومیسکوس کریستاتوس را پرورش دهیم

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس ، ساکولنتی دوستدار آفتاب و بومی آفریقای جنوبی هستند. آنها درجه حرارت گرم و نور زیاد را ترجیح می دهند اما می توانند درجه حرارت را تا یخ زدگی تحمل کنند و در صورت لزوم نور را کاهش می دهند.

اگر این گیاهان در شرایط ایده آل خود رشد کنند ، در ماه های بهار یا تابستان شکوفا می شوند و دارای گل های زیبا به رنگ سفید مایل به قرمز هستند که از ساقه بلند از گیاه اصلی بیرون می آیند.

گرچه برای این گیاهان ایده آل است که در فضای باز رشد کنند ،اما آنها می توانند به راحتی با محیط های داخلی نیز سازگار شوند. هیچ مهارت خاصی لازم نیست ، طبیعت مقاوم گیاه باعث می شود این گیاهان ساکولنتی عالی باشند هم برای علاقه مندان به گیاهان و هم برای مبتدیان.

ساکولنت آدرومیسکوس کریستاتوس

نور گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس آفتاب کامل را ترجیح می دهند ، که فقط در صورت رشد در فضای باز می توان به آن دست یافت. این گیاه هنگام پرورش در محیط داخلی باید در محلی قرار بگیرند که نور مستقیم و آفتاب دریافت کند. اگر در مکانی زندگی می کنید که تابش مستقیم نور خورشید زیاد نیست ، می توانید کمبود نور را با نور مصنوعی جبران کنید.

خاک

گیاهان آدرومیسکوس کریستاتوس به خاک متخلخل و خوب زهکشی نیاز دارند که اجازه می دهد تا آب به راحتی از گیاه عبور کند. به طور معمول ، مخلوط گلدان های استاندارد برای کاکتوس ها و ساکولنت ها بسیار متراکم هستند و یک خاک مخصوص کاکتوس ایده آل است. خاک کاکتوس را می توان در بیشتر مراکز باغ و گلخانه فروشگاه ها و مراکز خرید اینترنتی یافت.

آب

به طور کلی ، گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس یا برگ چین دار برای زنده ماندن به آب زیادی احتیاج ندارند و آبیاری بیش از حد باعث از بین رفتن گیاه می شود. باید صبر کنید تا خاک بین دو آبیاری کاملا خشک شود. معمولاً این در طول تابستان یک تا دو هفته خواهد بود ، اما در طول زمستان ، ممکن است فقط لازم باشد که گیاه را در کل یک یا دو بار آبیاری کنید.

ساکولنت آدرومیسکوس کریستاتوس

دما و رطوبت گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

شرایط گرم و خشک برای گیاه ایده آل است. معمولاً متوسط ​​دما و رطوبت خانوار برای آنها مناسب است. با این حال ، می توانند دمای کمی سردتر از اکثر ساکولنت ها و کاکتوس ها را تحمل کنند ، اما توصیه نمی شود که آنها در زمستان در معرض دمای کمتر از یخبندان قرار گیرند.

کود

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس خود را در طول دوره رشد فعال (ماه های بهار و تابستان) یک یا دو بار با کود مایع مخصوص کاکتوس و ساکولنت بارور کنید. در ماه های پاییز یا زمستان کود دهی نکنید زیرا گیاه بیشتر در معرض سوختن کود است.

گلدان گذاری گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس فقط در صورت لزوم باید مجدداً تعویض خاک یا گلدان شوند و نیازی به گلدان گذاری مجدد منظم ندارند. هنگام انتخاب گلدان برای گیاه ، گلدان با زهکشی مناسب برای اطمینان از اینکه گیاه از آبیاری زیاد و پوسیدگی ریشه رنج نمی برد ، ضروری است. به طور معمول گلدان های سفالی یک گزینه عالی برای ساکولنت ها و کاکتوس ها هستند زیرا به جذب رطوبت اضافی کمک می کند.

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس را تکثیر کنید

گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس به راحتی از طریق قلمه برگ تکثیر می شوند ، اما از طریق بذر نیز می توانند تکثیر شوند. برای تکثیر با استفاده از قلمه های برگ ، یک برگ را با دقت از گیاه جدا کنید و آن را روی یک سینی خاک و در معرض نور غیر مستقیم قرار دهید. در عرض چند هفته باید شاهد ریشه های کوچک در حال رشد از انتهای برگ باشید .

تا زمانی که این ریشه ها را ندیدید ، خاک را مرطوب کنید ، هنگامی که ریشه ها ظاهر شد ، ریشه ها را روی برگ آبیاری کنید. در نهایت ، شما شاهد رشد گیاه کوچکی در پایه برگ خواهید بود. برگ مادری را به گیاه جدید بچسبانید تا سرانجام خشک شود و بیفتد.سرانحام از گیاه جدید طبق دستورات مراقبت کنید.

سمیت گیاه آدرومیسکوس کریستاتوس

گیاهان آدرومیسکوس کریستاتوس در صورت بلع برای انسان ، گربه و سگ سمی هستند.حتما در مکانی نگهداری کنید که برای کودکان نوپا یا حیوانات خانگی کنجکاو به راحتی قابل دسترسی نباشد.

مشخصات گیاه دندان ببری

اگر به دنبال یک گیاه منحصر به فرد و با نگهداری کم هستید ، بیشتر به گیاه دندان ببری (فائوکاریا تیگرینا Faucaria tigrina) نگاه کنید. این گیاهان به دلیل برگهای تند و خوشه ای که به آن ظاهری شبیه دندان حیوانات داده است ، در میان جمع کنندگان گیاهان آپارتمانی و آماتورها مورد احترام است.

گرچه سنبله های برگ آنها ممکن است ترسناک به نظر برسند ، اما در واقع نرم و بی ضرر هستند و برای کمک به هدایت رطوبت از هوا به ریشه های گیاه طراحی شده اند.

اگر تجربه پرورش ساکولنت های دیگری مانند آلوئه یا هاورتیا را دارید ، در پرورش ساکولنت دندان ببری مشکل نخواهید داشت.

چگونه ساکولنت دندان ببری را پرورش دهیم

ساکولنت های دندان ببری که به آن ساکولنت های دندان(فک) کوسه نیز گفته می شود ، ساکولنت های مقاوم و با رشد آهسته هستند که در صورت داشتن شرایط مناسب می توانند در محیط داخلی رشد کنند. بوته ساکولنتهای دندان ببری بومی استان کیپ شرقی در آفریقای جنوبی و در آنجا می توان در میان سنگها و خاک رس در بیابانهای نیمه گرمسیری منطقه مشاهده کرد.

فصل رشد آنها از بهار آغاز می شود و در تمام تابستان ادامه دارد و آنها گلهای زرد درخشان را در طول پاییز به نمایش می گذارند. اگرچه معمول نیست که وقتی در فضای داخلی رشد می کنند ، گل دهند. ساکولنت های دندان ببری برای حیوانات یا انسان سمی نیستند ، اما خوردن گیاه توصیه نمی شود ، بنابراین هنگام رشد دندان ببری حتما بر کودکان یا حیوانات خانگی کنجکاو نظارت کنید.

ساکولنت های دندان ببر مستعد ابتلا به آفات یا بیماری خاصی نیستند ، با این وجود اگر بیش از حد آبیاری شوند یا در معرض رطوبت زیاد قرار بگیرند ، به راحتی می توانند پوسیدگی ریشه ایجاد کنند. از علائم اصلی پوسیدگی ریشه می توان به لکه های قهوه ای روی برگها و نزدیک پایه گیاه و همچنین برگها یا ساقه های گل آلود اشاره کرد.  فوکاریا تایگرینا خود را در یک محل روشن و آفتابی در خانه خود قرار دهید تا رشد کنند.

خاک

مانند اکثر ساکولنت ها ، ساکولنت ها برای رشد به خاک متخلخل و زهکشی خوب نیاز دارند. در زیستگاه طبیعی آنها ، اغلب می توان در مناطق صخره ای و باز تشکیل شده از خاک رس آنها را مشاهده کرد. اما در فضای داخلی ، یک خاک استاندارد کاکتوس یا یک مخلوط 1: 1 خاک گلدان و پرلیت کافی است.

نور ساکولنت دندان ببری 

ساکولنت های دندان ببری گیاهانی دوستدار آفتاب هستند که حداقل به سه ساعت نور مستقیم و روشن در روز نیاز دارند. جابجایی گیاه در تابستان به بیرون کمک می کند تا نوری را که لازم دارد بدست آورد.

اگرچه غیر معمول است که گیاهان ساکولنت دندان ببری در هنگام رشد در فضای داخلی شکوفا شوند ، اما قرار دادن گیاه در تابستان در فضای باز به افزایش احتمال گلدهی کمک می کند. ساکولنت های دندان ببری در ماه های زمستان نور کمتری را تحمل می کنند ، اما هنوز هم باید در یک مکان روشن قرار بگیرند.

آب 

در طول دوره رشد خود (فروردین تا شهریور) ، ساکولنت های دندان ببر باید بیشتر آبیاری شوند و خاک باید همیشه مرطوب و ملایم باشد. در طول پاییز و زمستان اجازه دهید خاک بین دو آبیاری کاملا خشک شود.

دما و رطوبت ساکولنت های دندان ببری

ساکولنتهای دندان ببر در زیستگاه بومی خود در شرایط گرم و خشک رشد می کنند. با این حال ، آنها همچنین قادر به تحمل درجه حرارت پایین تر از بسیاری دیگر از گونه های آبدار هستند. وقتی در خانه رشد می کند ، متوسط ​​رطوبت خانگی برای این ساکولنت مناسب است ، اما نباید در معرض رطوبت زیاد قرار بگیرند (بنابراین حمام احتمالاً مکان ایده آل برای این ساکولنت ها نیست). در طی دوره رشد ، ساکولنتهای دندان ببر به دمای بالاتر (20 تا 32 درجه سانتیگراد) نسبت به ماههای زمستان (15 تا 23 درجه سانتیگراد) نیاز دارند.

کود

ساکولنتهای دندان ببر نیازی به کوددهی منظم ندارند. در حقیقت ، کود بیش از حد می تواند منجر به رشد ناموزون  شود که باعث می شود گیاه لگی شود یا از هم بپاشد. با این حال ، در طول دوره رشد فعال (فروردین تا شهریور) ساکولنت های فک ببر را می توان یک یا دو بار با یک کود مایع رقیق شده بارور کرد تا به رشد جدید کمک کند.

گلدان گذاری مجدد دندان ببری

ساکولنتهای دندان ببر رشد کندی دارند و بنابراین نیازی به تغییر گلدان مکرر ندارند. آنها باید فقط زمانی که از ظرف قبلی خود بیش از حد رشد کردند، تقریباً هر دو سال یکبار یا بیشتر بارگیری شوند. هنگام جابجایی مجدد ساکولنت دندان ببر ، به یاد داشته باشید که از ظروف گلدان کم عمق استفاده کنید زیرا این ساکولنت دارای سیستم ریشه ای کم عمق است. همچنین باید اطمینان حاصل کنید که گلدان مورد استفاده شما دارای سوراخ های زهکشی است زیرا ساکولنت های دندان ببر در صورت ماندن در آب گلدان ، پوسیده می شوند.

ساکولنت های دندان ببر را تکثیر کنید

ساكولنت های دندان ببر مانند گیاهان آلوئه و ساكولنت هاورتیا با جدا كردن پاجوش ها از گیاه اصلی تکثیر می یابند. بهتر است که دندان ببر را در دوره رشد فعال خود ، در اواخر بهار یا اوایل تابستان تکثیر کنید. هنگام جدا کردن پاجوش ها ، ممکن است برخی از آن ها ریشه ی مناسبی نداشته باشند. این پاجوش ها را نباید بلافاصله در خاک قرار داد ، بلکه باید قبل از بارگیری مجدد روی آن پیله تشکیل شود. وقتی پایه پاجوش سخت شد ، می توان آن را همانند گیاه معمولی در خاک قرار داد.

ساکولنت های دندان ببر که به تازگی تکثیر شده اند باید در نور متوسط ​​قرار بگیرند و با توسعه سیستم های ریشه ای آنها کمتر آب داده شوند. بعد از چند هفته ،به تدریج در معرض نور مستقیم و روشن قرارگیرند و به عنوان یک گیاه معمولی پرورش یابند.